ΆΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΧΟΖΕΒΙΤΗΣ
Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'
Αὐλῶν ποιμενικῶν
Βαπτίζεται Χριστός, ὁ τὸν κόσμον
φωτίζων, ἐξ ὕψους ὁ Πατήρ, ἐμαρτύρησε λέγων. Οὗτός
ἐστιν ὁ Υἱός μου, ἐν
ᾧ ηὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούετε. Οὗτός
ἐστιν ὁ φωτίζων τὴν οἰκουμένην, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ
αὐτοῦ, ὁ βαπτισθεὶς καὶ
σώσας ὡς Θεός, τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Εἱρμὸς
«Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων
κυκλούμενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἐπικαλοῦμαι
ἄβυσσον· Ἐκ φθορᾶς ὁ Θεὸς με ἀνάγαγε».
Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ,
καὶ τὸ φῶς σου Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς,
ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντας σε· Ἦλθες ἐφάνης τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τῇ Η' τοῦ αὐτοῦ
μηνός, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Δομνίκης.
Στίχοι
Λιποῦσα τὴν γῆν οὐρανόφρων
Δομνίκα,
Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆλθεν,
ὥσπερ ἠγάπα.
Δομνίκαν ὀγδοάτῃ πότμου λάβε
νὺξ ἐρεβεννή.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου.
Στίχοι
Σὺν δάκρυσι σπείραντι τῷ Γεωργίῳ,
Καιρὸς θερίζειν ἐστὶ σὺν
εὐθυμίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰουλιανοῦ καὶ Βασιλίσσης
καὶ τῶν σῦν αὐτοῖς Κελσίου καὶ Ἀντωνίου.
Στίχοι
Ἰουλιανῷ πολλὰ καὶ
Βασιλίσσῃ,
Ἔπαθλα
κεῖνται, κειμένοις ἐκ τοῦ ξίφους.
Τέμνει κεφαλὴν τὸ ξίφος τὴν
Κελσίου,
Καὶ σὺν κεφαλῇ τῇ δε
τὴν Ἀντωνίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Καρτερίου.
Στίχοι
Πάλαιε Καρτέριε πρὸς πῦρ καὶ
δόρυ,
Τὸ καρτερὸν σου πρὸς πάλας
δεικνὺς δύω.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Κύρου, Ἀρχιεπισκόπου
Κωνσταντινουπόλεως. Τελεῖται
δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις ἐν τῇ σεβασμίᾳ Μονῇ τῆς Χώρας, καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ ἐν ἡμέρᾳ
Κυριακῇ.
Στίχοι
Ὁ σὴν μελίζων σάρκα Κῦρος
Χριστέ μου,
Σαρκὸς διαστάς, σῷ παρίσταται
θρόνῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ
ἅγιος Ἀττικός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐν εἰρήνῃ
τελειοῦται.
Στίχοι
Ὅλην
ὑπερβὰς τὴν ὕλην τοῦ σαρκίου,
Ἥκεις
ὅλος νοῦς Ἀττικὲ πρὸς τοὺς Νόας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ
ἅγιος Προφήτης Σαμέας ὁ Ἐλαμίτης, ἐν εἰρήνῃ
τελειοῦται.
Στίχοι
Ἐν γῇ τὸ μέλλον οὐκ ἔτι
χρᾷ Σαμέας,
Ἄνω γὰρ οὗτος ὁ
προφητικὸς τρίπους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ
ἅγιος Ἀγάθων ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Στίχοι
Ὡς ἠγαθύνθην Ἀγάθων τὴν
Καρδίαν,
Εἰρηνικοῦ σοῦ καὶ
μόνου μνησθεὶς τέλους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
Μνήμη τῶν Ἁγίων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Θεοφίλου Διακόνου
καὶ Ἐλαδίου λαϊκοῦ. Πῦρ ζεῦγος ἀνδρῶν ἐν
μεταφρένοις φέρει, Ἐπισκιωθὲν τοῦ Θεοῦ
μεταφρένοις.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις
πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Ἐξαποστειλάριον τῆς Ὁσίας
Τῶν γηΐνων καὶ φθαρτῶν,
καταφρονήσασα Σεμνή, τῷ διαπύρῳ πρὸς Χριστόν, ζήλῳ σου
τῶν ἐν οὐρανοῖς, ἀφθάρτων
ἐπεθύμησας· Χριστὸς ὅθεν σὲ στέφει, ἀφθάρτοις ἐν στέμμασι.
Καὶ τῆς Ἑορτῆς
Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς
Ἐπεφάνη ὁ Σωτήρ, ἡ χάρις ἡ
ἀλήθεια, ἐν ῥείθροις τοῦ Ἰορδάνου, καὶ τοὺς
ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, καθεύδοντας ἐφώτισε· καὶ γὰρ ἦλθεν ἐφάνη, τὸ φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
Ακολουθία εορτής της μνήμης των αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοτζεβιτών εις την Ιεράν Μονήν αυτών την Δευτέραν 8ην /21ην Ιανουαρίου 2013.
Το μοναστήρι της Υπεραγιάς Θεοτόκου βρίσκεται σε ερημική χαράδρα κοντά στην αρχαία Ρωμαϊκή Οδό, που oδηγεί από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Η περιοχή αυτή στην Αγία Γραφή καλείται χείμαρος Χορράθ.
Σε αυτήν την τοποθεσία υπάρχει σπηλιά στην οποία είχε κρυφτεί ο προφήτης Ηλίας (910 π.Χ.) για να γλυτώσει από τον βασιλιά Αχαάβ και την σύζυγο αυτού Ιζαβέλ. Εκεί έμεινε μήνες και στην διάρκεια της παραμονής του, φρόντιζαν τα κοράκια να του φέρνουν ψωμί και κρέας πρωϊ και βράδυ. Νερό έπινε από τον χείμαρο.
Σε αυτή την σπηλιά ήρθε και έμεινε μετά από χρόνια και ο προπάτορας Ιωακείμ, νηστεύοντας τεσσεράκοντα ημέρες και τεσσεράκοντα νύχτες, δεόμενος στον Θεό να πάρει την ατεκνία της Άννας και να τους χαρίσει ένα παιδί.
"Ου καταβήσομαι, ούτε επί ποτόν, έως ότου επισκέψεταί με Κύριος ο Θεός μου και έσται η ευχή βρώμα και πώμα" προσευχόταν και παρέμεινε εκεί μέχρις ότου ο Θεός διεμήνυσε, μέσω ενός αγγέλου του, το χαρμόσυνο μήνυμα στον Ιωακείμ ότι θα αποκτήσει παιδί. Την επόμενη χρονιά πράγματι ο Ιωακείμ και η Άννα έφεραν στον κόσμο την Μαρία.
Σε τούτο το μέρος χτίστηκε και η Μονή της Παναγίας του Χοζεβά, μια από τις αρχαιότερες μονές της Παλαιστίνης.
Από το site http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/history/iera_monh_xozeba_palaistinhs.htm
Το μοναστήρι της Υπεραγιάς Θεοτόκου βρίσκεται σε ερημική χαράδρα κοντά στην αρχαία Ρωμαϊκή Οδό, που oδηγεί από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Η περιοχή αυτή στην Αγία Γραφή καλείται χείμαρος Χορράθ.
Σε αυτήν την τοποθεσία υπάρχει σπηλιά στην οποία είχε κρυφτεί ο προφήτης Ηλίας (910 π.Χ.) για να γλυτώσει από τον βασιλιά Αχαάβ και την σύζυγο αυτού Ιζαβέλ. Εκεί έμεινε μήνες και στην διάρκεια της παραμονής του, φρόντιζαν τα κοράκια να του φέρνουν ψωμί και κρέας πρωϊ και βράδυ. Νερό έπινε από τον χείμαρο.
Σε αυτή την σπηλιά ήρθε και έμεινε μετά από χρόνια και ο προπάτορας Ιωακείμ, νηστεύοντας τεσσεράκοντα ημέρες και τεσσεράκοντα νύχτες, δεόμενος στον Θεό να πάρει την ατεκνία της Άννας και να τους χαρίσει ένα παιδί.
"Ου καταβήσομαι, ούτε επί ποτόν, έως ότου επισκέψεταί με Κύριος ο Θεός μου και έσται η ευχή βρώμα και πώμα" προσευχόταν και παρέμεινε εκεί μέχρις ότου ο Θεός διεμήνυσε, μέσω ενός αγγέλου του, το χαρμόσυνο μήνυμα στον Ιωακείμ ότι θα αποκτήσει παιδί. Την επόμενη χρονιά πράγματι ο Ιωακείμ και η Άννα έφεραν στον κόσμο την Μαρία.
Σε τούτο το μέρος χτίστηκε και η Μονή της Παναγίας του Χοζεβά, μια από τις αρχαιότερες μονές της Παλαιστίνης.
Από το site http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/history/iera_monh_xozeba_palaistinhs.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου