ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ

† ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ

«Τῶν ἁ­γί­ων προ­πα­τό­ρων». Δανιὴλ ὁσίου τοῦ στυλίτου. Λουκᾶ τοῦ νέου (†980). Λεοντίου ὁσίου τοῦ ἐν Ἀχαΐᾳ (†1452).

Ἦ­χος πλ. δ´. Ἑ­ω­θι­νὸν γ´.
(τυ­πι­κὸν Κυ­ρι­α­κῆς ἁ­γί­ων προ­πα­τό­ρων §§ 1-3).

ΕΙΔΗΣΙΣ

Κα­τὰ τὴν ἑν­δε­κά­την τοῦ πα­ρόν­τος, εἰ τύ­χοι ἐν Κυ­ρι­α­κῇ, ἢ τῇ πρώ­τῃ μετ᾿ αὐ­τὴν ἐρ­χο­μέ­νῃ, δι­ὰ τὸ ἐγ­γί­ζειν τὴν τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ Γέν­νη­σιν, μνεί­αν ποι­ού­με­θα τῶν πρὸ Νό­μου καὶ ἐν Νό­μῳ κα­τὰ σάρ­κα Προ­πα­τό­ρων αὐ­τοῦ.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἐξ ὕ­ψους κα­τῆλ­θες ὁ Εὔ­σπλαγ­χνος, τα­φὴν κα­τε­δέ­ξω τρι­ή­με­ρον, ἵ­να ἡ­μᾶς ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃς τῶν πα­θῶν. Ἡ ζω­ὴ καὶ ἡ ἀ­νά­στα­σις ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Δό­ξα. Τὸ αὐ­τό.

Καὶ νῦν. Τῶν Προ­πα­τό­ρων. Ἦ­χος β´.

Ἐν πί­στει τοὺς Προ­πά­το­ρας ἐ­δι­καί­ω­σας, τὴν ἐξ ἐ­θνῶν δι᾿ αὐ­τῶν, προ­μνη­στευ­σά­με­νος Ἐκ­κλη­σί­αν. Καυ­χῶν­ται ἐν δό­ξῃ οἱ Ἅ­γι­οι, ὅ­τι ἐκ σπέρ­μα­τος αὐ­τῶν, ὑ­πάρ­χει καρ­πὸς εὐ­κλε­ής, ἡ ἀ­σπό­ρως τε­κοῦ­σά σε. Ταῖς αὐ­τῶν ἱ­κε­σί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ ΛΟΥΚΑ

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ (Α´ ΛΟΥΚΑ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ (Α´ ΛΟΥΚΑ) 

Εὐ­φρο­σύ­νης ὁ­σί­ας καὶ Παφ­νου­τί­ου τοῦ πα­τρὸς αὐ­τῆς (ε´ αἰ.).

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. α´.

Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, τὸν ἐκ Παρ­θέ­νου τε­χθέν­τα εἰς σω­τη­ρί­αν ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνή­σω­μεν πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν· ὅ­τι ηὐ­δό­κη­σε σαρ­κί, ἀ­νελ­θεῖν ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, καὶ θά­να­τον ὑ­πο­μεῖ­ναι, καὶ ἐ­γεῖ­ραι τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐν τῇ ἐν­δό­ξῳ ἀ­να­στά­σει αὐ­τοῦ.

Δό­ξα. Τῆς Ὁσίας. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἐν σοὶ Μῆ­τερ ἀ­κρι­βῶς δι­ε­σώ­θη τὸ κατ᾿ εἰ­κό­να· λα­βοῦ­σα γὰρ τὸν Σταυ­ρόν, ἠ­κο­λού­θη­σας τῷ Χρι­στῷ καὶ πράτ­του­σα ἐ­δί­δα­σκες, ὑ­πε­ρο­ρᾶν μὲν σαρ­κός, πα­ρέρ­χε­ται γάρ· ἐ­πι­με­λεῖ­σθαι δὲ ψυ­χῆς, πράγ­μα­τος ἀ­θα­νά­του· δι­ὸ καὶ με­τὰ Ἀγ­γέ­λων συ­να­γάλ­λε­ται, Ὁ­σί­α Εὐ­φρο­σύ­νη, τὸ πνεῦ­μά σου.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς γεν­νη­θεὶς ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ σταύ­ρω­σιν ὑ­πο­μεί­νας Ἀ­γα­θέ, ὁ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον σκυ­λεύ­σας, καὶ ἔ­γερ­σιν δεί­ξας ὡς Θε­ός, μὴ πα­ρί­δῃς οὓς ἔ­πλα­σας τῇ χει­ρί σου· δεῖ­ξον τὴν φι­λαν­θρω­πί­αν σου Ἐ­λε­ῆ­μον· δέ­ξαι τὴν τε­κοῦ­σάν σε Θε­ο­τό­κον, πρε­σβεύ­ου­σαν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, καὶ σῶ­σον Σω­τὴρ ἡ­μῶν, λα­ὸν ἀ­πε­γνω­σμέ­νον.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΛΟΥΚΑ 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΛΟΥΚΑ  

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  

Πολλοί άνθρωποι τα έχουν όλα, αλλά έχουν και λύπη γιατί τους λείπει ο Χριστός.

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  

'Οποιος κουράζεται για τον πλησίον του, από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση. 
Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται.

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  

'Οσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και υποχωρούν στην πολυτέλεια, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. 

Και όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται και η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Χρι­στί­νης με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος (†300). Ἀ­θη­να­γό­ρου τοῦ ἀ­πο­λο­γη­τοῦ (β´ αἰ.). Θε­ο­φί­λου του Ζα­κυν­θί­ου ἐν Χί­ῳ μαρ­τυ­ρή­σαν­τος (†1635).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος δ´.

Τὸ φαι­δρὸν τῆς ἀ­να­στά­σε­ως κή­ρυγ­μα, ἐκ τοῦ Ἀγ­γέ­λου μα­θοῦ­σαι αἱ τοῦ Κυ­ρί­ου μα­θή­τρι­αι, καὶ τὴν προ­γο­νι­κὴν ἀ­πό­φα­σιν ἀ­πορ­ρί­ψα­σαι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις καυ­χώ­με­ναι ἔ­λε­γον· Ἐ­σκύ­λευ­ται ὁ θά­να­τος, ἠ­γέρ­θη Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τῆς Ἁ­γί­ας. Ἦ­χος πλ. α´.
Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον. Γε­ρα­σί­μου.

Τοῦ πα­τρός σου τὴν πλά­νην λι­ποῦ­σα πάν­σε­μνε, τῆς εὐ­σε­βεί­ας ἐ­δέ­ξω τὴν θεί­αν ἔλ­λαμ­ψιν, καὶ νε­νύμ­φευ­σαι Χρι­στῷ ὡς καλ­λι­πάρ­θε­νος· ὅ­θεν ἠ­γώ­νι­σαι στεῤ­ῥῶς, καὶ κα­θεῖ­λες τὸν ἐ­χθρόν, Χρι­στί­να Με­γα­λο­μάρ­τυς. Καὶ νῦν ἀ­παύ­στως δυ­σώ­πει, ἐ­λε­η­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε πύ­λη Κυ­ρί­ου ἡ ἀ­δι­ό­δευ­τος· Χαῖ­ρε τεῖ­χος καὶ σκέ­πη τῶν προ­στρε­χόν­των εἰς σέ· Χαῖ­ρε ἀ­χεί­μα­στε λι­μήν, καὶ ἀ­πει­ρό­γα­με· ἡ τε­κοῦ­σα ἐν σαρ­κὶ τὸν ποι­η­τήν σου καὶ Θε­όν, πρε­σβεύ­ου­σα μὴ ἐλ­λεί­πῃς, ὑ­πὲρ τῶν ἀ­νυ­μνούν­των, καὶ προ­σκυ­νούν­των τὸν τό­κον σου.

* * *

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

  ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος δ´. Ἐ­πε­φά­νης σή­με­ρον.

Ὁ Σω­τὴρ καὶ ῥύ­στης μου, ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, ὡς Θε­ὸς ἀ­νέ­στη­σεν, ἐκ τῶν δε­σμῶν τοὺς γη­γε­νεῖς, καὶ πύ­λας ᾅ­δου συ­νέ­τρι­ψε, καὶ ὡς Δε­σπό­της, ἀ­νέ­στη τρι­ή­με­ρος.

Ὁ Οἶ­κος.

Τὸν ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, Χρι­στὸν τὸν ζω­ο­δό­την, τρι­ή­με­ρον ἐκ τά­φου καὶ πύ­λας τοῦ θα­νά­του σή­με­ρον συν­θλά­σαν­τα, τῇ δυ­νά­μει τῇ αὑ­τοῦ, τὸν ᾅ­δην τε νε­κρώ­σαν­τα, καὶ τὸ κέν­τρον τοῦ θα­νά­του συν­τρί­ψαν­τα, καὶ τὸν Ἀ­δὰμ σὺν τῇ Εὔ­ᾳ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα, ὑ­μνή­σω­μεν πάν­τες οἱ γη­γε­νεῖς, εὐ­χα­ρί­στως βο­ῶν­τες αἶ­νον ἐ­κτε­νῶς· Αὐ­τὸς γὰρ ὡς μό­νος κρα­ται­ὸς Θε­ὸς καὶ Δε­σπό­της, ἀ­νέ­στη τρι­ή­με­ρος.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΚΔ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τῆς Ἁ­γί­ας Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Χρι­στί­νης. (†202)

Στίχ. Τὴν Χρι­στί­ναν ἥ­νω­σε Χρι­στῷ νυμ­φί­ῳ,
Νύμ­φην ἄ­μω­μον αἷ­μα τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου.

Εἰ­κά­δι βλῆ­το τε­τάρ­τῃ Χρι­στί­να ὀ­ξέ­σι πέλ­ταις.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, οἱ Ἅ­γι­οι Μάρ­τυ­ρες Κα­πί­των καὶ Ὑ­μέ­ναι­ος ξί­φει τε­λει­οῦν­ται. Καὶ ὁ Ἅ­γι­ος Μάρ­τυς Ἑρ­μο­γέ­νης, τοὺς ὀ­δόν­τας ἐ­κρι­ζω­θείς, τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Ψυ­χῆς μὲν ὄμ­μα παν­τε­πό­πτῃ Δε­σπό­τῃ,
Τεί­νει Κα­πί­των, τὸν τρά­χη­λον δὲ ξί­φει.

Ἔ­χαι­ρεν Ὑ­μέ­ναι­ος ἥ­κων πρὸς ξί­φος,
Ὥ­σπερ πρὸς ὑ­μέ­ναι­ον ἥ­κων νυμ­φί­ος.

Ἀ­νη­λε­ῶς ὀ­δόν­τας ἐκ­κρου­σθεὶς ὅ­λους,
Βρυγ­μοὺς ὀ­δόν­των, Ἑρ­μό­γε­νες, ἐκ­φεύ­γεις.

Ὁ ἅ­γι­ος Νε­ο­μάρ­τυς Θε­ό­φι­λος ὁ Ζα­κύν­θι­ος, ὁ ἐν Χί­ῳ μαρ­τυ­ρή­σας ἐν ἔ­τει ͵αχλε´ (1635), πυ­ρὶ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Φι­λῶν τὸν Θε­ὸν Θε­ό­φι­λος προ­θύ­μως,
Πρὸς πῦρ δι᾿ αὐ­τὸν κι­νεῖ­ται θαρ­σα­λέ­ως.

Ὁ ἅ­γι­ος Νε­ο­μάρ­τυς Ἀ­θα­νά­σι­ος ὁ ἀ­πὸ Κί­ου, ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει μαρ­τυ­ρή­σας ἐν ἔ­τει ͵αχο´ (1670), ξί­φει τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Ἀ­θα­νά­σι­ε, δός τι καὶ λή­ψῃ, μά­καρ,
Δὸς τὴν κε­φα­λὴν κἀ­θα­να­σί­αν λά­βε.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου Μάρ­τυ­ρος Ἀ­θη­να­γό­ρου, τοῦ Ἀ­πο­λο­γη­τοῦ. (†170)

Στίχ. Σο­φί­ᾳ λό­γων σου ἐ­κρά­τυ­νας πί­στιν,
Ἀ­θη­να­γό­ρα, ὁ­μο­λο­γί­ας βά­θρον.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, οἱ Ἅ­γι­οι αὐ­τά­δελ­φοι πρίγ­κη­πες Βό­ρις καὶ Γλέμπ, οἱ ἐν τῷ ἁ­γί­ῳ βα­πτί­σμα­τι ὀ­νο­μα­σθέν­τες Ῥω­μα­νὸς καὶ Δα­βίδ, ξί­φει τε­λει­οῦν­ται. (†1015)

Στίχ. Βό­ρις σὺν τῷ Γλέμπ, οἱ μι­μη­ταὶ Κυ­ρί­ου,
Κα­θά­περ ἀ­μνοὶ τῷ ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Πο­λυ­κάρ­που, Ἀρ­χι­μαν­δρί­του τῆς Λαύ­ρας τῶν Σπη­λαί­ων τοῦ Κι­έ­βου.

Στίχ. Ὡς κλῆ­μα πο­λύ­καρ­πον ἀ­πὸ τῆς Λαύ­ρας,
Εἰς Ἐ­δὲμ Πο­λύ­καρ­πος με­τε­φυ­τεύ­θη.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Ἱ­λα­ρί­ω­νος τοῦ Γε­ωρ­γι­α­νοῦ, ἡ­γου­μέ­νου τῶν Μο­νῶν Χα­χού­λης καὶ Τβά­λης.

Στίχ. Ἱ­λα­ρὸς τοῖς ἤ­θε­σιν ὁ Ἱ­λα­ρί­ων,
Κοι­μη­θεὶς ἥ­νω­ται ἱ­λα­ρῷ Δε­σπό­τῃ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Συ­με­ὼν τοῦ Νε­ο­φα­νοῦς, τοῦ Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ως. (†1125)

Ταῖς αὐ­τῶν ἁ­γί­αις πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

  ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ μετὰ τὴν Πεντηκοστήν

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τῆς Ἑορτῆς. Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι. (ἐκ γ´)

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ἀ­πό­στο­λον καὶ Εὐ­αγ­γέ­λι­ον τῆς ἡ­μέ­ρας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. δ´. (Ψαλ­μὸς κζ´).

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου.

Στίχ. Πρὸς σέ, Κύ­ρι­ε, κε­κρά­ξο­μαι, ὁ Θε­ός μου, μὴ πα­ρα­σι­ω­πή­σῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Πρὸς Ἐ­φε­σί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Ἐφ. ε´ 8-19)

Ἀ­δελ­φοί, ὡς τέ­κνα φω­τὸς πε­ρι­πα­τεῖ­τε· —ὁ γὰρ καρ­πὸς τοῦ Πνεύ­μα­τος ἐν πά­σῃ ἀ­γα­θω­σύ­νῃ καὶ δι­και­ο­σύ­νῃ καὶ ἀ­λη­θεί­α· —δο­κι­μά­ζον­τες τί ἐ­στιν εὐ­ά­ρε­στον τῷ Κυ­ρί­ῳ. Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοις τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε· τὰ γὰρ κρυ­φῇ γι­νό­με­να ὑπ᾿ αὐ­τῶν αἰ­σχρόν ἐ­στι καὶ λέ­γειν· τὰ δὲ πάν­τα ἐ­λεγ­χό­με­να ὑ­πὸ τοῦ φω­τὸς φα­νε­ροῦ­ται· πᾶν γὰρ τὸ φα­νε­ρού­με­νον φῶς ἐ­στι. Δι­ὸ λέ­γει· Ἔ­γει­ρε ὁ κα­θεύ­δων καὶ ἀ­νά­στα ἐκ τῶν νε­κρῶν, καὶ ἐ­πι­φαύ­σει σοι ὁ Χρι­στός. Βλέ­πε­τε οὖν πῶς ἀ­κρι­βῶς πε­ρι­πα­τεῖ­τε, μὴ ὡς ἄ­σο­φοι ἀλλ᾿ ὡς σο­φοί, ἐ­ξα­γο­ρα­ζό­με­νοι τὸν και­ρόν, ὅ­τι αἱ ἡ­μέ­ραι πο­νη­ραί εἰ­σι. Δι­ὰ τοῦ­το μὴ γί­νε­σθε ἄ­φρο­νες, ἀλ­λὰ συ­νι­έν­τες τί τὸ θέ­λη­μα τοῦ Κυ­ρί­ου. Καὶ μὴ με­θύ­σκε­σθε οἴ­νῳ, ἐν ᾧ ἐ­στιν ἀ­σω­τί­α, ἀλ­λὰ πλη­ροῦ­σθε ἐν Πνεύ­μα­τι, λα­λοῦν­τες ἑ­αυ­τοῖς ψαλ­μοῖς καὶ ὕ­μνοις καὶ ᾠ­δαῖς πνευ­μα­τι­καῖς, ᾄ­δον­τες καὶ ψάλ­λον­τες ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ ὑ­μῶν τῷ Κυ­ρί­ῳ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος β´. (Ψαλ­μὸς ν´).

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Μὴ ἀ­ποῤ­ῥί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (ιη´ 10-20).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὁ­ρᾶ­τε μὴ κα­τα­φρο­νή­ση­τε ἑ­νὸς τῶν μι­κρῶν τού­των· λέ­γω γὰρ ὑ­μῖν ὅ­τι οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τῶν ἐν οὐ­ρα­νοῖς δι­ὰ παν­τὸς βλέ­που­σι τὸ πρό­σω­πον τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς. Ἦλ­θε γὰρ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που σῶ­σαι τὸ ἀ­πο­λω­λός. Τί ὑ­μῖν δο­κεῖ; ἐ­ὰν γέ­νη­ταί τι­νι ἀν­θρώ­πῳ ἑ­κα­τὸν πρό­βα­τα καὶ πλα­νη­θῇ ἓν ἐξ αὐ­τῶν, οὐ­χὶ ἀ­φεὶς τὰ ἐ­νε­νή­κον­τα ἐν­νέ­α ἐ­πὶ τὰ ὄ­ρη πο­ρευ­θεὶς ζη­τεῖ τὸ πλα­νώ­με­νον; Καὶ ἐ­ὰν γέ­νη­ται εὑ­ρεῖν αὐ­τό, ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι χαί­ρει ἐπ᾿ αὐ­τῷ μᾶλ­λον ἢ ἐ­πὶ τοῖς ἐ­νε­νή­κον­τα ἐν­νέ­α τοῖς μὴ πε­πλα­νη­μέ­νοις. Οὕ­τως οὐκ ἔ­στι θέ­λη­μα ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρὸς ὑ­μῶν τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς ἵ­να ἀ­πό­λη­ται εἷς τῶν μι­κρῶν τού­των. Ἐ­ὰν δὲ ἁ­μαρ­τή­σῃ εἰς σὲ ὁ ἀ­δελ­φός σου, ὕ­πα­γε ἔ­λεγ­ξον αὐ­τὸν με­τα­ξὺ σοῦ καὶ αὐ­τοῦ μό­νου· ἐ­άν σου ἀ­κού­σῃ, ἐ­κέρ­δη­σας τὸν ἀ­δελ­φόν σου· Ἐ­ὰν δὲ μὴ ἀ­κού­σῃ, πα­ρά­λα­βε με­τὰ σοῦ ἔ­τι ἕ­να ἢ δύ­ο, ἵ­να ἐ­πὶ στό­μα­τος δύ­ο μαρ­τύ­ρων ἢ τρι­ῶν στα­θῇ πᾶν ῥῆ­μα. Ἐ­ὰν δὲ πα­ρα­κού­σῃ αὐ­τῶν, εἰ­πὲ τῇ ἐκ­κλη­σί­ᾳ· ἐ­ὰν δὲ καὶ τῆς ἐκ­κλη­σί­ας πα­ρα­κού­σῃ, ἔ­στω σοι ὥ­σπερ ὁ ἐ­θνι­κὸς καὶ ὁ τε­λώ­νης. Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ὅ­σα ἐ­ὰν δή­ση­τε ἐ­πὶ τῆς γῆς, ἔ­σται δε­δε­μέ­να ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ, καὶ ὅ­σα ἐ­ὰν λύ­ση­τε ἐ­πὶ τῆς γῆς, ἔ­σται λε­λυ­μέ­να ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ. Πά­λιν ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι ἐ­ὰν δύ­ο ὑ­μῶν συμ­φω­νή­σω­σιν ἐ­πὶ τῆς γῆς πε­ρὶ παν­τὸς πράγ­μα­τος οὗ ἐ­ὰν αἰ­τή­σων­ται, γε­νή­σε­ται αὐ­τοῖς πα­ρὰ τοῦ Πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς. Οὗ γάρ εἰ­σι δύ­ο ἢ τρεῖς συ­νηγ­μέ­νοι εἰς τὸ ἐ­μὸν ὄ­νο­μα, ἐ­κεῖ εἰ­μι ἐν μέ­σῳ αὐ­τῶν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

«Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ»

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τῆς Ἑορτῆς. Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι. (ἐκ γ´)

 ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 

Ἀ­πό­στο­λον καὶ Εὐ­αγ­γέ­λι­ον

Κυ­ρι­α­κῆς τῆς Πεν­τη­κο­στῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. δ´. (Ψαλ­μὸς ι­η´).

Εἰς πᾶ­σαν τὴν γῆν ἐ­ξῆλ­θεν ὁ φθόγ­γος αὐ­τῶν καὶ εἰς τὰ πέ­ρα­τα τῆς οἰ­κου­μέ­νης τὰ ῥή­μα­τα αὐ­τῶν.

Στίχ. Οἱ οὐ­ρα­νοὶ δι­η­γοῦν­ται δό­ξαν Θε­οῦ, ποί­η­σιν δὲ χει­ρῶν αὐ­τοῦ ἀ­ναγ­γέ­λει τὸ στε­ρέ­ω­μα.

Πρά­ξε­ων τῶν Ἀ­πο­στό­λων τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Πρξ. β´ 1-11)

Ἐν τῷ συμ­πλη­ροῦ­σθαι τὴν ἡ­μέ­ραν τῆς πεν­τη­κο­στῆς ἦ­σαν ἅ­παν­τες οἱ ἀ­πό­στο­λοι ὁ­μο­θυ­μα­δὸν ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἄφ­νω ἐκ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ ἦ­χος ὥ­σπερ φε­ρο­μέ­νης πνο­ῆς βι­αί­ας, καὶ ἐ­πλή­ρω­σεν ὅ­λον τὸν οἶ­κον οὗ ἦ­σαν κα­θή­με­νοι· καὶ ὤ­φθη­σαν αὐ­τοῖς δι­α­με­ρι­ζό­με­ναι γλῶσ­σαι ὡ­σεὶ πυ­ρός, ἐ­κά­θι­σέ τε ἐφ᾿ ἕ­να ἕ­κα­στον αὐ­τῶν, καὶ ἐ­πλή­σθη­σαν ἅ­παν­τες Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου, καὶ ἤρ­ξαν­το λα­λεῖν ἑ­τέ­ραις γλώσ­σαις κα­θὼς τὸ Πνεῦ­μα ἐ­δί­δου αὐ­τοῖς ἀ­πο­φθέγ­γε­σθαι. Ἦ­σαν δὲ ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ κα­τοι­κοῦν­τες Ἰ­ου­δαῖ­οι, ἄν­δρες εὐ­λα­βεῖς ἀ­πὸ παν­τὸς ἔ­θνους τῶν ὑ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νόν· γε­νο­μέ­νης δὲ τῆς φω­νῆς ταύ­της συ­νῆλ­θε τὸ πλῆ­θος καὶ συ­νε­χύ­θη, ὅ­τι ἤ­κου­ον εἷς ἕ­κα­στος τῇ ἰ­δί­ᾳ δι­α­λέ­κτῳ λα­λούν­των αὐ­τῶν. Ἐ­ξί­σταν­το δὲ πάν­τες καὶ ἐ­θαύ­μα­ζον λέ­γον­τες πρὸς ἀλ­λή­λους· Οὐκ ἰ­δοὺ πάν­τες οὗ­τοί εἰ­σιν οἱ λα­λοῦν­τες Γα­λι­λαῖ­οι; Καὶ πῶς ἡ­μεῖς ἀ­κού­ο­μεν ἕ­κα­στος τῇ ἰ­δί­ᾳ δι­α­λέ­κτῳ ἡ­μῶν ἐν ᾗ ἐ­γεν­νή­θη­μεν, Πάρ­θοι καὶ Μῆ­δοι καὶ Ἐ­λα­μῖ­ται, καὶ οἱ κα­τοι­κοῦν­τες τὴν Με­σο­πο­τα­μί­αν, Ἰ­ου­δαί­αν τε καὶ Καπ­πα­δο­κί­αν, Πόν­τον καὶ τὴν Ἀ­σί­αν, Φρυ­γί­αν τε καὶ Παμ­φυ­λί­αν, Αἴ­γυ­πτον καὶ τὰ μέ­ρη τῆς Λι­βύ­ης τῆς κα­τὰ Κυ­ρή­νην, καὶ οἱ ἐ­πι­δη­μοῦν­τες Ῥω­μαῖ­οι, Ἰ­ου­δαῖ­οί τε καὶ προ­σή­λυ­τοι, Κρῆ­τες καὶ Ἄ­ρα­βες, ἀ­κού­ο­μεν λα­λούν­των αὐ­τῶν ταῖς ἡ­με­τέ­ραις γλώσ­σαις τὰ με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ;

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς λβ´).

Στίχ. Τῷ λό­γῳ Κυ­ρί­ου οἱ οὐ­ρα­νοὶ ἐ­στε­ρε­ώ­θη­σαν καὶ τῷ πνεύ­ματι τοῦ στό­μα­τος αὐ­τοῦ πᾶ­σα ἡ δύ­να­μις αὐ­τῶν.

Ἐξ οὐ­ρα­νοῦ ἐ­πέ­βλέ­ψεν ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­πὶ τὴν γῆν, εἶ­δε πάν­τας τοὺς υἱ­οὺς τῶν ἀν­θρώ­πων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (ζ´ 37-52, η´ 12).

Τῇ ἐ­σχά­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ τῇ με­γά­λῃ τῆς ἑ­ορ­τῆς εἱ­στή­κει ὁ Ἰ­η­σοῦς καὶ ἔ­κρα­ξε λέ­γων· Ἐ­άν τις δι­ψᾷ, ἐρ­χέ­σθω πρός με καὶ πι­νέ­τω. Ὁ πι­στεύ­ων εἰς ἐ­μέ, κα­θὼς εἶ­πεν ἡ γρα­φή, πο­τα­μοὶ ἐκ τῆς κοι­λί­ας αὐ­τοῦ ῥεύ­σου­σιν ὕ­δα­τος ζῶν­τος. Τοῦ­το δὲ εἶ­πε πε­ρὶ τοῦ Πνεύ­μα­τος οὗ ἔ­μελ­λον λαμ­βά­νειν οἱ πι­στεύ­σαν­τες εἰς αὐ­τόν· οὔ­πω γὰρ ἦν Πνεῦ­μα Ἅ­γι­ον, ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς οὐ­δέ­πω ἐ­δο­ξά­σθη. Πολ­λοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄ­χλου ἀ­κού­σαν­τες τὸν λό­γον ἔ­λε­γον· Οὗ­τός ἐ­στιν ἀ­λη­θῶς ὁ προ­φή­της· ἄλ­λοι ἔ­λε­γον· Οὗ­τός ἐ­στιν ὁ Χρι­στός· ἄλ­λοι δὲ ἔ­λε­γον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας ὁ Χρι­στὸς ἔρ­χε­ται; Οὐ­χὶ ἡ γρα­φὴ εἶ­πεν ὅ­τι ἐκ τοῦ σπέρ­μα­τος Δαυ­ῒδ καὶ ἀ­πὸ Βη­θλε­ὲμ τῆς κώ­μης, ὅ­που ἦν Δαυ­ΐδ, ὁ Χρι­στὸς ἔρ­χε­ται; Σχί­σμα οὖν ἐν τῷ ὄ­χλῳ ἐ­γέ­νε­το δι᾿ αὐ­τόν. Τι­νὲς δὲ ἤ­θε­λον ἐξ αὐ­τῶν πι­ά­σαι αὐ­τόν, ἀλλ᾿ οὐ­δεὶς ἐ­πέ­βα­λεν ἐπ᾿ αὐ­τὸν τὰς χεῖ­ρας. Ἦλ­θον οὖν οἱ ὑ­πη­ρέ­ται πρὸς τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς καὶ Φα­ρι­σαί­ους, καὶ εἶ­πον αὐ­τοῖς ἐ­κεῖ­νοι· Δι­α­τί οὐκ ἠ­γά­γε­τε αὐ­τόν; Ἀ­πε­κρί­θη­σαν οἱ ὑ­πη­ρέ­ται· Οὐ­δέ­πο­τε οὕ­τως ἐ­λά­λη­σεν ἄν­θρω­πος, ὡς οὗ­τος ὁ ἄν­θρω­πος. Ἀ­πε­κρί­θη­σαν οὖν αὐ­τοῖς οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι· Μὴ καὶ ὑ­μεῖς πε­πλά­νη­σθε; Μή τις ἐκ τῶν ἀρ­χόν­των ἐ­πί­στευ­σεν εἰς αὐ­τὸν ἢ ἐκ τῶν Φα­ρι­σαί­ων; Ἀλλ᾿ ὁ ὄ­χλος οὗ­τος ὁ μὴ γι­νώ­σκων τὸν νό­μον ἐ­πι­κα­τά­ρα­τοί εἰ­σι! λέ­γει Νι­κό­δη­μος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλ­θὼν νυ­κτὸς πρὸς αὐ­τὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­τῶν· Μὴ ὁ νό­μος ἡ­μῶν κρί­νει τὸν ἄν­θρω­πον, ἐ­ὰν μὴ ἀ­κού­σῃ παρ᾿ αὐ­τοῦ πρό­τε­ρον καὶ γνῷ τί ποι­εῖ; Ἀ­πε­κρί­θη­σαν καὶ εἶ­πον αὐ­τῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας εἶ; Ἐ­ρεύ­νη­σον καὶ ἴ­δε ὅ­τι προ­φή­της ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας οὐκ ἐ­γή­γερ­ται. Πά­λιν οὖν αὐ­τοῖς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­λά­λη­σε λέ­γων· Ἐ­γώ εἰ­μι τὸ φῶς τοῦ κό­σμου· ὁ ἀ­κο­λου­θῶν ἐ­μοὶ οὐ μὴ πε­ρι­πα­τή­σῃ ἐν τῇ σκο­τί­ᾳ, ἀλλ᾿ ἕ­ξει τὸ φῶς τῆς ζω­ῆς.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (1) -ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (2) -ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ