ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ

Ἔχει μέν, Παρθένε, ὁ οὐρανός, σῶμα καί ψυχήν Σου, ἐξαστράπτοντα φαεινῶς, ἔχει δέ μορφήν Σου Μονή Δοχειαρίου, τήν ἐπικαλουμένην Γοργοϋπήκοον.

              Η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της. 

                Το 1664 μ.Χ. ο τραπεζάρης Νείλος, που περνούσε τακτικά μπροστά από την εικόνα κρατώντας στο χέρι αναμμένα δαδιά για την υπηρεσία του στην τράπεζα, άκουσε μια φωνή να του λέει τα εξής: «Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με δαδιά καπνίζοντας την εικονα μου». Ο Νείλος δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη φωνή, η οποία όμως σύντομα ξανακούστηκε επιτιμώντας τον μοναχό και αφήνοντάς τον τυφλό. Οι αδελφοί άρχισαν να περνούν με πολύ ευλάβεια μπροστά από την εικόνα, της κρέμασαν ακοίμητο καντήλι και διέταξαν το νέο τραπεζάρη να τη θυμιάζει καθημερινά.
            Ο τυφλός Νείλος περνούσε όλο τον καιρό του σε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα παρακαλώντας την Παναγία να τον συγχωρέσει και να τον θεραπεύσει, πράγμα το οποίο και έγινε, όταν, για τρίτη πλέον φορά, ακούστηκε φωνή από την εικονα, που πληροφορούσε τον Νείλο ότι η δέησή του εισακούστηκε και ότι στη δική Της μετά Θεόν προστασία και σκέπη θα έπρεπε στο εξής να καταφεύγουν για κάθε τους ανάγκη οι μοναχοί. Αυτή θα τους ακούει γρήγορα γιατί το όνομά της είναι «Γοργοεπήκοος». Πολύ σύντομα το θαύμα αυτό και η υπόσχεση της Θεοτόκου έγιναν γνωστά σε όλο το Όρος και η εικόνα της αυτή έγινε παναγιορειτικό προσκύνημα.
            Ο διάδρομος κλείστηκε και η εικόνα συμπεριλήφθηκε σε παρεκκλήσι που κτίστηκε προς τα δεξιά της. Τα θαύματά της είναι άπειρα και ειδικός «προσμονάριος» ιερομόναχος εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών προσκυνητών.

_ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ ___ __ __

Όλοι έχουμε παρακαλέσει την Παναγία μας για κάτι. Για κάθε μας σκέψη και ανάγκη ας προστρέξουμε στην χάρη της. Μακάρι όλοι να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε την εικόνα της. Ένα είναι σίγουρο, μας ακούει και τρέχει να μεσιτεύσει. Ευχαριστούμε Υπεραγία Θεοτόκε.

  ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Θαύματα εικόνος Παναγίας Γοργοεπηκόου

Η Κυρία Γοργοεπήκοος· Από την αιβατωβαμένη Σμύρνης στα βουνά της Μάνδρας, Έκδοσις Ε΄, Ιεράς Κοινοβιακής Μονής, «Παναγίας της Γοργοεπηκόου», Μάνδρα Αττικής 2002

Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Φιλόλογος

• 1968. Στα νταμάρια Πεντέλης, δούλευαν εργάτες δεμένοι με σκοινιά λόγω του μεγάλου ύψους και έκοβαν το βουνό. Ξαφνικά, κόπηκαν τα σκοινιά και έπεσε ο Σπυρίδων Καστανάς. Έτρεξαν οι άλλοι εργάτες να τον περιμαζέψουν κομμάτια, αλλά, προς μεγάλη τους έκπληξη, τον είδαν να κάθεται πάνω σε μια πέτρα. Και ενώ όλοι απορούσαν πού ούτε καν είχε γρατζουνισθεϊ, εκείνος έβγαλε από την τσέπη του την Εικόνα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, και τους είπε, πώς την ώρα πού έπεφτε, μόνο «Παναγία μου» φώναξε και ω του θαύματος, την είδε και οφθαλμοφανώς να τον βαστάζει και έτσι δεν έπαθε τίποτα.
• Στις 5 Νοεμβρίου 1969, ο ανεψιός μου Εμμανουήλ Κυριακουλάκης, ετών 18, εργαζόταν εις το Μηχανουργείον του κ. Καταπόδη, εις τον Άγιον Γεώργιον. Κατά την ώρα της εργασίας του, εξερράγη μια μπουκάλα οξυγόνου και ανεφλέγη, και από τις φλόγες της εκάησαν τρία άτομα. Ο ανεψιός μου και δύο εργάτες, εκ των οποίων ο ένας απέθανε. Ενοσηλεύθηκαν στο Νοσοκομείον ΚΑΤ. Ο Μανώλης ήταν πολύ σοβαρά καμένος και οι γιατροί μας απέλπισαν. Τελικώς 5 καθηγητές έκαναν συμβούλιο, γιατί εν τω μεταξύ απ΄ τα πολλά εγκαύματα έπαθε και πνευμονία, και μας είπαν, πώς είναι ζήτημα αν αντέξει μέχρι το πρωί!
  Άλλη ελπίς δεν μας έμεινε, μόνον η Παναγία. Η συγκάτοικος μας, Άννα Σακελαράκη, μας έδωσε την Εικόνα της Παναγίας και του την βάλαμε επάνω του. Το ίδιο εκείνο βράδυ, ερχόμενη από το σπίτι του και κλαίουσα, είδα την Εικόνα της Παναγίας να μεγαλώνει και να μου κλείνει το δρόμο μου, και μου είπε μια φωνή: Ο Μανώλης θα γίνει καλά. Αμέσως, έχασα τη φωνή μου, λύγισαν τα πόδια μου, και σύρθηκα μέχρι την πόρτα μου, πού ήταν μερικά μέτρα πιο κάτω. Ελιποθύμησα, και μετά ένα τέταρτο συνήλθα και τους είπα τί συνέβη. Το πρωΐ πηγαίνοντας στο Νοσοκομείο, τον βρήκαμε πολύ καλύτερα και εκτός κινδύνου, όπως μας είπαν οι γιατροί. Και μετά ένα μήνα ήταν τελείως καλά.
  η θεία του Ειρήνη Χριστοφορίδου
• Ο αδελφός μου Αντώνιος Καφούρος, πού ζει στην Αυστραλία, ήταν άρρωστος βαρειά με κύστη μέσα στον εγκέφαλο, και νοσηλευόταν εκεί σε νοσοκομείο επί ένα μήνα. Προ ημερών με ειδοποίησαν, ότι την Μεγάλη Παρασκευή θα χειρουργηθεί. Ανέβηκα αμέσως Μεγάλη Παρασκευή το πρωΐ στην Παναγία τη Γοργοεπήκοο της Μάνδρας Αττικής και προσευχήθηκα με δάκρυα καυτά στην Παναγία να τον βοηθήσει, διότι η εγχείρηση ήταν πολύ επικίνδυνη. Το βράδυ μετά τον Επιτάφιο, όταν γύρισα στο σπίτι μου, στις δώδεκα τη νύχτα μου τηλεφώνησαν απ΄ την Αυστραλία, πώς δεν έγινε εγχείρηση, γιατί δε του βρήκαν τίποτα και είναι εντελώς καλά. Η Παναγία η Γοργοεπήκοος, έκανε αυθημερόν το θαύμα της. Χίλιες δόξες, Παναγία μου», χίλια ευχαριστώ.
  Ευαγγελία Γαλιωτζή, Πειραιάς
  
• Το καλοκαίρι του 1987 ο σύζυγος μου υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
  Η κατάσταση του ήτο εξαιρετικά σοβαρή, έγινε όμως σοβαρότερη όταν υπέστη και πνευμονικό οίδημα. Κυριακή μεσημέρι ο γιατρός κ. Παπουτσάκης στο Γενικό Κρατικό Νικαίας με πληροφορεί ότι ο σύζυγος μου πεθαίνει.
  Στα χέρια, μου κρατούσα μια εικονίτσα της Παναγίας Γοργοεπηκόου.
  Πλησίασα το σύζυγο -ετοιμοθάνατο πλέον- και του έδωσα να ασπασθή την εικόνα, ήταν η μόνη ελπίδα μου.
  Βγήκα στο διάδρομο και παρακαλούσα να κάνει το θαύμα της, για κείνον… για τα παιδιά …. για μένα….
  Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και βλέπω έντρομη, τον γιατρό να βγαίνει από την εντατική μονάδα.
  Με πλησιάζει έκπληκτος και μου λέγει «έγινε θαύμα». «Ήμουν σίγουρη», του απήντησα και με συγκίνηση μου εξήγησε την απρόσμενη εξέλιξη.
  Ευχαριστώ την Παναγία μας για τις άπειρες ευεργεσίες της.
  Περιορέλλη Θέκλα, Πειραιεύς
  
• Ο σύζυγος μου, στις 16 Δεκεμβρίου 1990 έπαθε έμφραγμα και εγκεφαλικό. Οι γιατροί, παθολόγος, καρδιολόγος, και νευρολόγος μου είπαν: Υπομονή. Τί περιμένεις πιά. Μετά λίγες μέρες η κατάσταση του χειροτερεύει. Έρχεται νύχτα παθαίνει παροξυσμούς, είμαι μόνη δεν ξέρω τί να κάνω, το σπίτι μας δεν έχει γείτονες, μονάχα της Παναγίας, βλέπω απέναντι μας το Μοναστήρι. Ζητώ βοήθεια στην κουμπάρα μου νάρθει να μου κάνει παρέα, και βγαίνω στην αυλή και κοιτώντας προς το Μοναστήρι, παρακαλώ τη χάρη Της και τούτη τη φορά να μας βοηθήσει. Έλα Παναγία μου, δεν έχω κανέναν άλλο από σένα. Μετά από δέκα λεπτά συνέρχεται ο άνδρας μου και μου λέει: Ποιά είναι αυτή η γυναίκα, η άγνωστη, πού ήρθε στο σπίτι μας; Εγώ ξαφνιάστηκα, δεν ήξερα τί να του πω. Του λέω: Καλωσόρισε την. Τότε εκείνος μου άπαντα: Μού λέει να φέρουμε τα Άγια των Αγίων.
  Εγώ κατάλαβα τί σήμαινε αυτό, και πώς η γυναίκα ήταν η Παναγία. Κάλεσα τότε τα παιδιά μας και αφού τους τα διηγήθηκα όλα καλέσαμε τον ιερέα με τα Άγια των Αγίων, δηλαδή τη Θεία Κοινωνία, και τον κοινώνησε. Μετά την Θεία Κοινωνία έπεσε σε λήθαργο και ξύπνησε το βράδυ. Τί τρέχει; μου λέει. Ήμουν άσχημα, δεν θυμάμαι τίποτα, μόνο τη γυναίκα θυμάμαι πού ήρθε. Μια ψηλή, μελαχροινή με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι και μου είπε να φέρω τα Άγια των Αγίων. Μετά έφυγε και πήγε και κάθησε απέναντι σε ένα ύψωμα. Δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Από κείνη τη μέρα ο σύζυγος μου έγινε καλά χάρις στη θαυματουργική επέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου, πού έχει το Μοναστήρι της πάνω στο βουνό και πού κάθε μέρα το βλέπω από την αυλή μου και της στέλνω ευχαριστίες και προσκυνήματα.
  Ανδρέας και Σουζάνα Τροχαλάκη, Άνω Μαγούλα Αττικής
• 7/8/92
  Χρόνια τρέχαμε απ΄ τον ένα γιατρό στον άλλο χωρίς να καταφέρουμε ν’ αποκτήσουμε ένα παιδάκι.
  Εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, εγχειρήσεις και πόνος, πολύς πόνος σωματικός και ψυχικός, αλλά αποτέλεσμα κανένα.
  Ένα Κυριακάτικο πρωϊνό του Νοεμβρίου του 1991 ήλθαμε για πρώτη φορά στη μονή της Παναγίας Γοργοεπηκόου της Μάνδρας.
  Γονάτισα μπροστά στη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας κι άρχισα να κλαίω με λυγμούς, να της λέω το παράπονό μου, το βάσανο πού μου έκαιγε την καρδιά, και να την παρακαλώ να με βοηθήση ν΄ αποκτήσω κι εγώ ένα παιδί.
  Δίπλα ο σύζυγός μου παρακαλούσε κι εκείνος κλαίγοντας. Καθώς φεύγαμε σκέφθηκα να τάξω κάτι στην Παναγία. Έπιασα τις καδένες στο λαιμό μου. Μα όχι. Καδένες είχα πολλές δεν θα είναι κάτι πού θα το στερηθώ, σκέφθηκα.
  Το ίδιο και δακτυλίδια.
  Κοίταξα τα δύο βραχιόλια πού φορούσα, βραχιόλια δεν είχα άλλα.
  Σκέφτηκα να τάξω το ένα μα τελικά έταξα και τα δύο.
  Ο σύζυγος μου έταξε να βαπτίσουμε στη Μονή το παιδί. Μετά από δύο εβδομάδες το θαύμα έγινε, ήμουν έγκυος!
  Η χαρά μας δεν περιγραφόταν. Μόνο όσοι έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με μας, μπορούν να την καταλάβουν, να την φανταστούν.
  Πέρασαν οι μήνες της κυήσεως, της γλυκείας αναμονής και στις 7 Αυγούστου 1992, κρατήσαμε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μας το γιό μας και την κόρη μας.
  Για τα δύο βραχιόλια η Παναγία μου χάρισε δίδυμα.
  Ξαναπήγαμε στο μοναστήρι, με τα παιδιά μας στην αγκαλιά και με δάκρυα χαράς αυτή την φορά.
  Ευχαριστήσαμε την Παναγία για το θαύμα της. Έβγαλα και τα βραχιόλια και τα κρέμασα στην εικόνα γεμάτη ευγνωμοσύνη κι ευτυχία.
  Τώρα το χέρι μου είναι γυμνό από στολίδια, μα τα στολίδια του σπιτιού μου, τα παιδιά μου, γεμίζουν την καρδιά μου χαρά κι ευτυχία, τη ζωή μου νόημα κι αξία και την ψυχή μου πίστη στο Θεό και την Παναγία.
  Στις 22-11-92 βαπτίσαμε τα παιδιά μας στη Μονή.
  Φραγκίσκα Γκέλη
  
  Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο την Γοργοϋπήκοο, Ι.Μ. Δοχειαρίου
  

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

             www.pemptousia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ´ (Β´ ΛΟΥΚΑ),

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου τῆς μεγάλης Ἀρμενίας

Ιερά Λείψανα:  

• Η Κάρα και η αριστερά του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.

• Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στό Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας.

• Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Σπηλιανής Νυσίρου.

Βίος:

            Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ συνεργάστηκε με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα και σκότωσε τον Κουσαρώ. Οι σατράπες όμως της Αρμενίας εκδικήθηκαν σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του σχεδόν την οικογένεια (ο Γρηγόριος όμως διεσώθη).
            Όταν ο Γρηγόριος σπούδαζε τα Ιερά γράμματα στην Καισάρεια της Καπαδοκίας συναντήθηκε με τον γιο του θύματος, τον Τηριδάτη. Γυμνασμένος ο Γρηγόριος στη διάκριση, όχι μόνο δεν αποστράφηκε τον Τηριδάτη, αλλά τον πλησίασε με αγάπη, αποδοκίμασε την πράξη του πατέρα του και τον βοήθησε σε κάποια ασθένεια του.
            Αργότερα ο Τηριδάτης έγινε βασιλιάς Αρμενίας και τότε βασάνισε φρικτά τον Γρηγόριο (που τότε ήταν επίσκοπος Αρμενίας). Διέταξε μάλιστα, να τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο Γρηγόριος όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα, αλλά επέζησε για 15 χρόνια τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά μια χήρα. Ο Θεός, επέτρεψε να γίνει ο Τηριδάτης σχιζοφρενής. Δια των προσευχών όμως του Γρηγορίου θεραπεύθηκε, μετανόησε και βαπτίσθηκε χριστιανός με όλο του το έθνος.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β΄ΛΟΥΚΑ

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΗ΄ (Β΄ΛΟΥΚΑ)_ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ_ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΗ΄ (Β ΛΟΥΚΑ)

 

ΠΗΓΗ: www.saint.gr

            www.augoustinos-kantiotis.gr

            www.melodos.gr

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Παλαιότερα που δεν υπήρχαν αυτές οι μεγάλες ευκολίες, και η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σε όλες τις δυσκολίες να καταφεύγουν στον Θεό, και ο Θεός βοηθούσε. Τώρα, επειδή η επιστήμη προχώρησε, τον Θεό Τον βάζουν στην άκρη. Πάνε χωρίς Θεό σημερα. Υπολογίζουν: «Θα κάνουμε τούτο, θα κάνουμε εκείνο». Σκέφτονται την Πυροσβεστική, σκέφτονται τις διατρήσεις, το ένα, το άλλο... Αλλά χωρίς Θεό τι να κάνει ο άνθρωπος;»

«Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στο Θεό!»

«Με μια ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα».

ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν πολλὲς θρησκεῖες στὸν κόσμο. Ὅπου νὰ πᾶμε, ὅλοι ἔχουν τὸ θεό τους. Δὲν ὑπῆρξε στὸ παρελθὸν ἐποχὴ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ στὸ μέλλον κόσμος χωρὶς θρησκεία. Ἀλλ᾿ ἂν μὲ ρωτήσετε, ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς ποιά εἶνε ἡ ἀληθινή; θὰ σᾶς ἀπαντήσω· Ἡ πίστις μας, ἡ θρησκεία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὴ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή. Ἔχουμε ἀποδείξις; Βεβαίως ἔχουμε. Καμμιά ἄλλη θρησκεία δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τόσα ντοκουμέντα, τόσα θαύματα, τόσες μαρτυρίες, τόσες ἀποδείξεις, ὅπως ἡ ἁγία μας θρησκεία. Μία ἀπόδειξι θὰ παρουσιάσουμε. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ σημερινὴ ἑορτή.

* * *

Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. Τί ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης; Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα, μιὰ λίμνη χαριτωμένη ποὺ ὀνομάζεται Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἦταν διάφορα χωριά. Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ κατοικοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἦταν ψαρᾶς στὸ ἐπάγγελμα. Ψαρᾶς αὐτός, ψαρᾶς ὁ ἀδερφός του, ψαρᾶς ὁ πατέρας του, ψαρᾶδες ὅλη ἡ οἰκογένεια. Εἴχανε μιὰ βάρκα, καὶ κάθε νύχτα ἔρριχναν τὰ δίχτυα τους στὴ λίμνη. Ψάρευαν ψάρια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ζοῦσαν, ταπεινοὶ καὶ περιφρονημένοι.
Ἀλλά…, ἀλλά… ἦρθε καὶ γιὰ τὸν Ἰωάννη μιὰ κρίσιμη στιγμή. Στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει πάντα ἕνα «ἀλλά». Καὶ αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία· ἢ θὰ πάῃ κανεὶς μὲ τὸ διάβολο ἢ θὰ πάῃ μὲ τὸ Θεό, μέση ὁδὸς δὲν ὑπάρχει. Ἦρθε λοιπὸν μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἰωάννης ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ ἐκλέξῃ. Ἄκουσε μιὰ φωνή, φωνὴ ποὺ πάντοτε ἀκούγεται, σ᾿ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Εἶνε φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Κ᾿ ἐδῶ τώρα ἀκούγεται. Πῶς ἀκούγεται; εἶνε ἐδῶ ὁ Χριστός; Εἶνε ἐδῶ. Πότε;

Κάθε φορὰ ποὺ χτυπάει ἡ καμπάνα. Ἡ καμπάνα αὐτὴ θὰ μᾶς δικάσῃ. Αὐτὴ εἶνε τὸ σάλπισμα τῶν ἀγγέλων, εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τί μᾶς λέει; «Ἄντρες γυναῖκες παιδιά, ἐλᾶτε στὴν ἐκκλησία!». Ἀλλ᾿ ἐμεῖς «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα, ὅσο θέλεις βρόντα». Κάποτε στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ στὸν εὐλογημένο Πόντο, χωρὶς καμπάνες, τρέχανε ὅλοι στὴν ἐκκλησία· γιατὶ ἄκουγαν τὴ μυστικὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα γέμισε ὁ τόπος ἀπὸ καμπάνες, καὶ χτυπᾶνε διαρκῶς· οἱ ἄνθρωποι ὅμως κλείνουν τὰ αὐτιά τους.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἐμεῖς τώρα κλείνουμε τὰ αὐτιά μας, ὁ Ἰωάννης δὲν ἔκλεισε τὰ αὐτιά του στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε «Ἀκολούθει μοι», ἔλα μαζί μου, ἀμέσως ἄφησε τὴ βάρκα του, ἄφησε τὰ δίχτυα, ἄφησε τ᾿ ἀδέρφια του, ἄφησε τὸν πατέρα του, ἄφησε τὰ πάντα καὶ ἦρθε κοντά του (βλ. Ματθ. 4,21-22). Κι ἀπὸ τότε ἔμεινε πιὰ κοντὰ στὸ Χριστό. Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἔκανε τὰ θαύματα. Κοντά του ἤτανε, ὅταν δίδασκε. Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἀνέβηκε στὸ Θαβὼρ καὶ μεταμορφώθηκε καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του ὡς ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἱμάτιά του ἔγιναν λευκὰ ὡς τὸ φῶς. Κοντά του ἦταν ἀκόμα, ὅταν ὁ Χριστὸς ὡδηγήθηκε στὸ μαρτύριο καὶ ὑψώθηκε στὸ Γολγοθᾶ, ὅταν ὁ Ἰούδας τὸν πρόδωσε καὶ ὁ Πέτρος τὸν ἀρνήθηκε. Ἐκεῖ ἦταν ὁ Ἰωάννης. Καὶ λίγες στιγμὲς πρὶν ὁ Χριστὸς πῇ «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30) καὶ παραδώσῃ τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα, πάνω ἀπὸ τὸ σταυρὸ ἔρριξε τὸ βλέμμα στὸν Ἰωάννη καὶ στὴ μητέρα του. Στὴ μητέρα εἶπε· «Γύναι», ἰδοὺ «ὁ υἱός σου» (ἔ.ἀ. 19,26). Καὶ στὸν Ἰωάννη εἶπε· «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» (ἔ.ἀ. 19,27). Κοντά του ἦταν λοιπόν, ποτέ δὲν χωρίστηκε ὁ Ἰωάννης· ἦταν ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ κατόπιν, μετὰ τὴν Πεντηκοστή, πῆρε τὸ ῥαβδί του ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ περιώδευσε πόλεις καὶ χωρία, ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τέλος, ἐξόριστος, ἐκοιμήθη, ἀπέθανε στὸ νησὶ τῆς Πάτμου· ἔτσι σήμερα ἑορτάζει ἡ Πάτμος.
Αὐτὸς εἶνε ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Καὶ σήμερα μᾶς διδάσκει. Μᾶς διδάσκει μὲ τὰ βιβλία του. Ἔγραψε πέντε βιβλία. Τὸ ἕνα εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Τί ἰδέες, τί νοήματα περιέχει! Σπουδαῖο βιβλίο. Ὅλοι οἱ σοφοὶ νὰ μαζευτοῦν, δὲ᾿ γράφουν οὔτε μιὰ γραμμὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην. Γι᾿ αὐτὸ εἶπα· θέλεις νὰ δῇς ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή; Διάβασε τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ φορά, δυὸ φορές, τρεῖς φορές…· στὸ τέλος θὰ ὁμολογήσῃς σὰν τὸ Θωμᾶ· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (ἔ.ἀ. 20,28). Ἔγραψε ἀκόμα τρεῖς Ἐπιστολές, ὅπου διδάσκει περὶ ἀγάπης. Ἀλλ᾿ ἔγραψε κ᾿ ἕνα ἄλλο βιβλίο, τὸ τελευταῖο τῆς ἁγίας Γραφῆς. Τρομερὸ βιβλίο· ἀστράφτει καὶ βροντᾷ! Εἶνε ἡ Ἀποκάλυψις. Ἐσὺ ποὺ ἀνοίγεις τὸ ῥαδιόφωνο καὶ τὴν τηλεόρασι, ἄνοιξε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ διάβασε. Τί γράφει ἐκεῖ; «Τὰ μέλλοντα συμβαίνειν» (Μᾶρκ. 10,32), προφητεύει αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον. Θά ᾿ρθουν, λέει, μέρες δύσκολες, κατηραμένες, μέρες ἀποστασίας καὶ παραβάσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε, λέει στὸ ἕκτο (6ο) κεφάλαιο, θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες, δὲ᾿ θὰ μείνῃ μέσα οὔτε ἕνας· μόνο γατιὰ θὰ τριγυρίζουν καὶ σκυλιὰ θὰ γαυγίζουν. Μέσα σὲ εἰκοσιτέσσερις ὧρες θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες. Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι; Θὰ πᾶνε στὰ λαγκάδια, στὰ ψηλὰ βουνά, θὰ μποῦνε μέσ᾿ στὶς σπηλιές, καὶ θὰ ποῦν· Βουνά, ἀνοῖξτε τὰ σπλάχνα σας καὶ κρύψτε μας ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου (βλ. Ἀπ. 6,15-17). Γιατί, ὅπως συμπληρώνει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὸν οὐρανὸ θὰ παρουσιαστοῦν «μαυροπούλια». Ποιά εἶνε τὰ «μαυροπούλια»; Τὰ ἀεροπλάνα! Ποιά ἀεροπλάνα; Ἐκεῖνα ποὺ θὰ ῥίξουν στὴν ἀνθρωπότητα «φιάλες» τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. 15,7 κ.ἀ.). Τί θὰ πῇ φιάλες; Μπουκάλες. Μπουκάλες γεμᾶτες ὄχι μὲ νερὸ ἢ τίποτε ἄλλο, ἀλλὰ ἀπὸ ἀτομικὴ ἐνέργεια… Τέτοιο εἶνε τὸ βιβλίο αὐτό. Ὅποιος τὸ διαβάζει, αἰσθάνεται ῥῖγος, φόβο καὶ δέος ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶνε τὰ βιβλία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

* * *

Θὰ τελειώσω μὲ μιὰ συμβουλή, μιὰ τελευταία συμβουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ποὺ θέλω νὰ τὴν ἀκούσετε ὅλοι. Εἶνε λόγια ποὺ εἶπε στὰ τέλη τῆς ζωῆς του. Ὅταν πιὰ γέρασε κ᾿ ἔγινε ἑκατὸ χρονῶν ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ δὲ᾿ μποροῦσε νὰ περιοδεύῃ χωριὰ καὶ πολιτεῖες, τὸν ἔπαιρναν οἱ μαθηταί του, τὸν πήγαιναν στὴν ἐκκλησία, στὴν ἱερὰ σύναξι, κ᾿ ἐκεῖ, ἐπειδὴ δὲ᾿ μποροῦσε πλέον νὰ λέῃ πολλὰ λόγια, ἔλεγε μόνο τρεῖς λέξεις· «Παιδιά μου, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»· παιδιά μου, λέει, ν᾿ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ἔ, αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὡς τελευταῖο δίδαγμά του στὴν ἀνθρωπότητα ―κ᾿ εἶνε γεμᾶτο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ τρεῖς Ἐπιστολές του ἀπὸ αὐτό (βλ. Ἰωάν. 13,34· 15,12· Α΄ Ἰωάν. 3,11· Β΄ Ἰωάν. 5 κ.ἀ.)―, αὐτὰ τὰ λόγια λέω κ᾿ ἐγὼ ὁ γέρος ἐπίσκοπος σ᾿ ἐσᾶς· «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», νὰ ἔχετε ἀγάπη. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο πιὸ ἀναγκαῖο. Ὅπως δὲ᾿ μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσῃ χωρὶς ὀξυγόνο, ἔτσι δὲ᾿ μπορεῖ νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ χωρὶς τὸ ὀξυγόνο ποὺ λέγεται ἀγάπη.
Ὑπάρχει σήμερα ἀγάπη; Τὸ προφήτευσε κι αὐτὸ ὁ Χριστός· ὅτι στὰ τέλη τῆς ἀνθρωπότητος «ἡ ἀγάπη θὰ ψυγῇ» (Ματθ. 24,12). Πρῶτα οἱ καρδιὲς ἦταν θερμές, τώρα ἔγιναν ψυγεῖα, Βόρειος Πόλος. Ἐψύγη ἡ ἀγάπη. 8.000 χωριὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα. Δεῖξτε μου ἕνα χωριὸ ποὺ νὰ ἔχῃ ἀγάπη· τὸ χωριὸ αὐτὸ εἶνε εὐτυχισμένο. Ἂς μὴν ἔχῃ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς ἢ τὰ ρούβλια τῆς Ῥωσίας ἢ τὰ μάρκα τῆς Γερμανίας, ἢ τὶς λίρες τῆς Ἀγγλίας. Ἂς εἶνε φτωχό· εἶνε εὐτυχισμένο. Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ πλούτη καὶ τὶς ἀνέσεις, ὅταν δὲν ὑπάρχῃ ἀγάπη;
Τὴν ἀγάπη, λοιπόν, συνιστᾷ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὡς τὸ ἀναγκαιότερο ἀπ᾿ ὅλα. Ἀγαπᾶτε, λέει. Ἀγαπᾶτε ὅλο τὸν κόσμο· τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, τὰ ζῷα, ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει. Ἀγαπᾶτε ἀκόμα τὸν ἄνθρωπο· ἀγαπᾶτε οἱ ἄντρες τὶς γυναῖκες σας, οἱ γυναῖκες τοὺς ἄντρες σας, οἱ γονεῖς τὰ παιδιά σας, τὰ παιδιὰ τοὺς γονεῖς σας, οἱ νύφες τὶς πεθερές, οἱ πεθερὲς τὶς νύφες, ὁ δάσκαλος τὰ παιδιά, τὰ παιδιὰ τὸ δάσκαλο, οἱ ἐνορῖτες τὸν ἱερέα, ὁ ἱερεὺς τοὺς ἐνορῖτες του. Ἀγαπᾶτε ὅλους! Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ εἶνε παράδεισος· ὅπου λείπει, ἐκεῖ εἶνε κόλασι. Καὶ κόλασι ἔγινε ὁ κόσμος, ἀκριβῶς διότι λείπει ἡ ἀγάπη. Ὁ σατανᾶς, ὁ κόσμος, τὰ κόμματα διαιροῦν, κάνουν κομμάτια χωριὰ καὶ πολιτεῖες. Ἕνας μόνο ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους, ὁ Χριστός· τὸν ὁποῖον ὅλοι νὰ εὐλογοῦμε καὶ νὰ δοξάζουμε· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀντιγόνου – Ἀμυνταίου τὴν 26-9-1982

ΠΗΓΗ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=55693