ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Η Ορθοδοξία τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο τις κάτωθι ημερομηνίες:

• 7 Ιανουαρίου (Σύναξις Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου), η αρχαιότερη εορτή
• 24 Φεβρουαρίου (1η & 2η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)
• 25 Μαϊου (3η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)
• 24 Ιουνίου (Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου), ορίσθηκε μετά τον καθορισμό των Χριστουγέννων (4ος αιώνας).
• 29 Αυγούστου (Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του), καθορίστηκε ομοίως τον 4ο αιώνα, και
• 23 Σεπτεμβρίου (Η σύλληψή του από την μητέρα του Αγία Ελισάβετ).

 Το όνομά του αναφέρεται πάντα μετά την Παναγία μας σε όλες τις προσευχές και στις δεήσεις.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ  ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ -ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ...(αποσπάσματα)

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ...(αποσπάσματα)

Τίποτε δὲν πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ ἐπίδειξη

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας:
«Νομίζω πὼς εἶναι πολὺ σπουδαῖο καὶ πολύτιμο ἀγαθὸ νὰ νικήσει κανεὶς τὴν κενοδοξία καὶ νὰ προκόψει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ αὐτὸς ποὺ πέφτει στὴν ἐξουσία αὐτοῦ τοῦ πονηροῦ πάθους τῆς κενοδοξίας, γίνεται ξένος πρὸς τὴν εἰρήνη, σκληραίνει ἡ καρδιά του πρὸς τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ τελικὴ συμφορά του εἶναι ὅτι πέφτει στὴν ὑψηλοφροσύνη, δηλαδὴ στὴν ὑπερηφάνεια, ποὺ εἶναι ἡ μάνα ὅλων τῶν κακῶν.
Ἐσὺ ὅμως, πιστὲ δοῦλε τοῦ Χριστοῦ, κράτα κρυφὴ τὴν ἐργασία σου, καὶ μὲ πόνο καρδιᾶς φρόντισε νὰ μὴ χάσεις τὸν μισθὸ τῆς ἐργασίας σου ἐξαιτίας τῆς ἀνθρωπαρέσκειας. Γιατὶ αὐτὸς ποὺ κάνει κάτι γιὰ νὰ ἐπιδειχθεῖ στοὺς ἀνθρώπους ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν μισθό του, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος».

 ***

Πῆγε ἄλλος ἀδελφὸς σ᾿ αὐτὸν (στὸν ἀββᾶ Θεόδωρο τῆς Φέρμης) καὶ ἄρχισε νὰ μιλάει καὶ νὰ ἐρευνᾷ γιὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἀκόμη δὲν εἶχε ἀρχίσει νὰ τὰ ἐφαρμόζει. Καὶ τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
«Ἀκόμη δὲν βρῆκες πλοῖο, οὔτε τὶς ἀποσκευές σου φόρτωσες, καὶ πρὶν ταξιδέψεις, ἔφτασες κιόλας σ᾿ ἐκείνη τὴν πόλη; Πρῶτα ἄρχισε τὴν ἐργασία καὶ καθὼς τὴν κάνεις, θὰ φθάσεις σ᾿ αὐτὰ ποὺ τώρα λές».

 ***

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν:
«Μάθε στὴν καρδιά σου νὰ ἐφαρμόζει αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ γλῶσσα σου».

***

Εἶπε ἐπίσης:
«Οἱ ἄνθρωποι παρουσιάζουν μὲ πληρότητα τὴ διδασκαλία, ἀλλὰ ἐλάχιστα ἀπ᾿ αὐτὰ ἐφαρμόζουν».

 ***

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν:
«Ἐκεῖνος ποὺ μὲ κάθε τρόπο ἐπιδιώκει τὴ φιλία τῶν ἀνθρώπων, ἀπομακρύνεται ἐντελῶς ἀπὸ τὴ φιλία τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι καλὸ νὰ θέλει κανεὶς νὰ ἀρέσει σὲ ὅλους. Γιατὶ ἡ Γραφὴ λέει: Ἀλίμονό σας ὅταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σᾶς ἐπαινοῦν».

 ***

Ὁ ἀββᾶς Ἀμμοῦν τῆς Ραϊθοῦς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Σισόη:
«Ὅταν διαβάζω τὴν Ἁγία Γραφὴ γυρεύει ὁ λογισμός μου νὰ φτιάξει κάποιες ὡραῖες φράσεις, γιὰ νὰ ἔχω ν᾿ ἀπαντῶ, ὅταν μὲ ρωτοῦν».
Κι ὁ Γέροντας τοῦ λέει:
«Δὲν χρειάζεται. Καλύτερα εἶναι ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ (τῆς καρδιᾶς) νὰ ἀποκτήσεις καὶ τὸ νὰ μὴ μεριμνᾷς τί θὰ πεῖς, καὶ σωστὰ νὰ μιλᾶς».

 ***

Εἶπε ἡ ἁγία Συγκλητική:
«Ὅπως ἀκριβῶς ὁ θησαυρὸς ὅταν βγεῖ στὸ φανερό, μὲ τὸν καιρὸ λιγοστεύει καὶ τελικὰ ἐξαφανίζεται, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ἀρετή, ὅταν γίνεται γνωστὴ καὶ κοινοποιεῖται, χάνεται. Καὶ ὅπως τὸ κερὶ λιώνει, ὅταν πλησιάσει τὴ φωτιά, τὸ ἴδιο καὶ ἡ ψυχὴ διασκορπίζεται ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους καὶ χαλαρώνει».

 ***

Κάποια φορὰ ποὺ καθόταν ὁ ἀββᾶς Τιθόης, κοντὰ ἐκεῖ ἦταν ἕνας ἀδελφὸς ἀλλὰ δὲν τὸ ἤξερε αὐτὸ καὶ στέναξε, καὶ δὲν κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ ἀδελφὸς δίπλα, γιατὶ βρισκόταν σὲ ἔκσταση. Κατόπιν ὅμως τοῦ ἔβαλε μετάνοια καὶ εἶπε: «Συγχώρεσέ με, ἀδελφέ, δὲν ἔγινα ἀκόμα μοναχός, ἀφοῦ στέναξα μπροστά σου».

 ***

 Ἕνας ἀδελφός, ἀσκητὴς ποὺ δὲν ἔτρωγε ψωμί, ἐπισκέφθηκε κάποιον ὀνομαστὸ Γέροντα. Βρέθηκαν ἐκεῖ τὴ μέρα ἐκείνη κι ἄλλοι ξένοι καὶ μαγείρεψε ὁ Γέροντας γιὰ χάρη τους λίγο φαγητό. Ὅταν κάθισαν νὰ φᾶνε, ὁ ἀσκητὴς ἔβαλε γιὰ τὸν ἑαυτό του μόνο ρεβίθια μουσκεμένα καὶ ἔτρωγε. Ὅταν σηκώθηκαν ἀπ᾿ τὸ τραπέζι, τὸν πῆρε ἰδιαίτερα ὁ Γέροντας καὶ τοῦ ᾿πε:
«Ἀδελφέ, ὅταν ἐπισκέπτεσαι κάποιον, μὴ δείχνεις τὴ μοναχική σου ἄσκηση. Ἄν, πάλι, θέλεις νὰ κρατᾷς ὁπωσδήποτε τὴν ἄσκησή σου, νὰ κάθεσαι στὸ κελί σου καὶ νὰ μὴν πηγαίνεις πουθενά».
Ὁ ἀσκητὴς πῆρε ἕνα καλὸ μάθημα ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Γέροντα καὶ στὸ ἑξῆς στὶς συναντήσεις μὲ τοὺς ἀδελφοὺς δὲν ξεχώριζε.

 ***

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟΝ...ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

'Οταν ο άνθρωπος πεθάνει εν μετανοία και οδεύει προς τον Παράδεισο, τότε είναι σαν να βρίσκεται μέσα σ' ένα λεωφορείο και απ' έξω τα σκυλιά (=τελώνια) τρέχουν και γαυγίζουν, χωρίς να τον ενοχλούν στο ταξίδι του, αλλά ούτε και να τον καθυστερούν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τῶν Ἁγίων. Ἦ­χος δ´.

Οἱ Μάρ­τυ­ρές σου Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἀ­θλή­σει αὐ­τῶν, στε­φά­νους ἐ­κο­μί­σαν­το τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, ἐκ σοῦ τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν· σχόν­τες γὰρ τὴν ἰ­σχύν σου, τοὺς τυ­ράν­νους κα­θεῖ­λον· ἔ­θραυ­σαν καὶ δαι­μό­νων, τὰ ἀ­νί­σχυ­ρα θρά­ση. Αὐ­τῶν ταῖς ἱ­κε­σί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

ἢ τὸ ἑ­ξῆς τοῦ Ἁ­γί­ου Εὐ­στα­θί­ου.

Ἦ­χος α´. Τῆς ἐ­ρή­μου πο­λί­της. Γε­ρα­σί­μου.

Ἀ­γρευ­θεὶς οὐ­ρα­νό­θεν πρὸς εὐ­σέ­βει­αν ἔν­δο­ξε, τῇ τοῦ σοὶ ὀ­φθέν­τος δυ­νά­μει, δι᾿ ἐ­λά­φου Εὐ­στά­θι­ε, ποι­κί­λους κα­θυ­πέ­στης πει­ρα­σμούς, καὶ ἤ­στρα­ψας ἐν ἄ­θλοις ἱ­ε­ροῖς, σὺν τῇ θεί­ᾳ σου συμ­βί­ῳ καὶ τοῖς υἱ­οῖς, φαι­δρύ­νων τοὺς βο­ῶν­τάς σοι· Δό­ξα τῷ σὲ δο­ξά­σαν­τι Χρι­στῷ, δό­ξα τῷ σὲ στε­φα­νώ­σαν­τι, δό­ξα τῷ δεί­ξαν­τί σε ἐν παν­τί, Ἰ­ὼβ παμ­μά­καρ δεύ­τε­ρον.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος α´.

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

•  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ
• ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ -ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
• ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­σιν,
ζή­τει τῇ ΚΑ´ Κυ­ρι­α­κῇ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τῆς ἑ­ορ­τῆς
(δι­ὰ τὴν ἀ­πό­δο­σιν αὐ­τῆς).

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος βα­ρύς. (Ψαλ­μὸς η´­).

Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στι.

Στίχ. Ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σεν, ὀρ­γι­ζέ­σθω­σαν λα­οί· ὁ κα­θή­με­νος ἐ­πὶ τῶν Χε­ρου­βίμ, σα­λευ­θή­τω ἡ γῆ.

Πρὸς Γα­λά­τας Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Γαλ. β´ 16-20)

Ἀ­δελ­φοί, εἰ­δό­τες ὅ­τι οὐ δι­και­οῦ­ται ἄν­θρω­πος ἐξ ἔρ­γων νό­μου ἐ­ὰν μὴ δι­ὰ πί­στε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, καὶ ἡ­μεῖς εἰς Χρι­στὸν Ἰ­η­σοῦν ἐ­πι­στεύ­σα­μεν, ἵ­να δι­και­ω­θῶ­μεν ἐκ πί­στε­ως Χρι­στοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔρ­γων νό­μου, δι­ό­τι οὐ δι­και­ω­θή­σε­ται ἐξ ἔρ­γων νό­μου πᾶ­σα σάρξ. Εἰ δὲ ζη­τοῦν­τες δι­και­ω­θῆ­ναι ἐν Χρι­στῷ εὑ­ρέ­θη­μεν καὶ αὐ­τοὶ ἁ­μαρ­τω­λοί, ἄ­ρα Χρι­στὸς ἁ­μαρ­τί­ας δι­ά­κο­νος; Μὴ γέ­νοι­το. Εἰ γὰρ ἃ κα­τέ­λυ­σα ταῦ­τα πά­λιν οἰ­κο­δο­μῶ, πα­ρα­βά­την ἐ­μαυ­τὸν συ­νί­στη­μι. Ἐ­γὼ γὰρ δι­ὰ νό­μου νό­μῳ ἀ­πέ­θα­νον, ἵ­να Θε­ῷ ζή­σω. Χρι­στῷ συ­νε­σταύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρ­κί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´­). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς ογ´­).

Στίχ. Μνή­σθη­τι τῆς συ­να­γω­γῆς σου, ἧς ἐ­κτή­σω ἀπ᾿ ἀρ­χῆς· ἐ­λυ­τρώ­σω ῥά­βδον κλη­ρο­νο­μί­ας σου, ὄ­ρος Σι­ὼν τοῦ­το, ὃ κα­τε­σκή­νω­σας ἐν αὐ­τῷ.

Ὁ δὲ Θε­ὸς βα­σι­λεὺς ἡ­μῶν πρὸ αἰ­ώ­νων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­σιν,
ζή­τει τῇ Κυ­ρι­α­κῇ Γ´ Νηστειῶν.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (η´ 34-38, θ´ 1).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλ­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ καὶ ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι. Ὃς γὰρ ἐ­ὰν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέ­σει τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ ἕ­νε­κεν (ἐ­μοῦ καὶ) τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου σώ­σει αὐ­τήν. Τί γὰρ ὠ­φε­λεῖ ἄν­θρω­πον κερ­δῆ­σαι τὸν κό­σμον ὅ­λον καὶ ζη­μι­ω­θῆ­ναι τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; τί γὰρ δοῖ ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ με καὶ τοὺς ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ ταύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σίν τι­νες ὧ­δε τῶν ἑ­στη­κό­των οἵ­τι­νες οὐ μὴ γεύ­σων­ται θα­νά­του ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σιν τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἡ ἀ­νά­μνη­σις τοῦ γε­γο­νό­τος θαύ­μα­τος ἐν Κο­λοσ­σαῖς, ἤ­τοι ἐν Χώ­ναις, πα­ρὰ τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου Μι­χα­ήλ. Κα­λο­δό­της μάρ­τυ­ρος

 ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. α´.

Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, τὸν ἐκ Παρ­θέ­νου τε­χθέν­τα εἰς σω­τη­ρί­αν ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνή­σω­μεν πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν· ὅ­τι ηὐ­δό­κη­σε σαρ­κί, ἀ­νελ­θεῖν ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, καὶ θά­να­τον ὑ­πο­μεῖ­ναι, καὶ ἐ­γεῖ­ραι τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐν τῇ ἐν­δό­ξῳ ἀ­να­στά­σει αὐ­τοῦ.

Δό­ξα. Τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου.
Ἦ­χος δ´. Ὁ ὑ­ψω­θεὶς ἐν τῷ Σταυ­ρῷ.

Τῶν οὐ­ρα­νί­ων στρα­τι­ῶν Ἀρ­χι­στρά­τη­γε, δυ­σω­ποῦ­μέν σε ἀ­εὶ ἡ­μεῖς οἱ ἀ­νά­ξι­οι, ἵ­να ταῖς σαῖς δε­ή­σε­σι τει­χί­σῃς ἡ­μᾶς, σκέ­πῃ τῶν πτε­ρύ­γων, τῆς ἀ­ΰ­λου σου δό­ξης, φρου­ρῶν ἡ­μᾶς προ­σπί­πτον­τας, ἐ­κτε­νῶς καὶ βο­ῶν­τας· Ἐκ τῶν κιν­δύ­νων λύ­τρω­σαι ἡ­μᾶς, ὡς τα­ξι­άρ­χης τῶν ἄ­νω Δυ­νά­με­ων.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε, τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται· Θε­ός, ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν Πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

 

 ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀ­πό­στο­λον Κυ­ρι­α­κῆς ιδ´ ἑ­βδομάδος (Β´ Κορ. α´ 21-24, β´ 1-4).

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου. Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. α´. (Ψαλ­μὸς ια´).

Σύ, Κύ­ρι­ε, φυ­λά­ξαις ἡ­μᾶς καὶ δι­α­τη­ρή­σαις ἡ­μᾶς ἀ­πὸ τῆς γε­νε­ᾶς ταύ­της καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

Στίχ. Σῶ­σόν με, Κύ­ρι­ε, ὅ­τι ἐ­κλέ­λοι­πεν ὅ­σι­ος, ὅ­τι ὠ­λι­γώ­θη­σαν αἱ ἀ­λή­θει­αι ἀ­πὸ τῶν υἱ­ῶν τῶν ἀν­θρώ­πων.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Β´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

Ἀ­δελ­φοί, ὁ βε­βαι­ῶν ἡ­μᾶς σὺν ὑ­μῖν εἰς Χρι­στὸν καὶ χρί­σας ἡ­μᾶς Θε­ός, ὁ καὶ σφρα­γι­σά­με­νος ἡ­μᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ Πνεύ­μα­τος ἐν ταῖς καρ­δί­αις ἡ­μῶν. Ἐ­γὼ δὲ μάρ­τυ­ρα τὸν Θε­ὸν ἐ­πι­κα­λοῦ­μαι ἐ­πὶ τὴν ἐ­μὴν ψυ­χήν, ὅ­τι φει­δό­με­νος ὑ­μῶν οὐ­κέ­τι ἦλ­θον εἰς Κό­ριν­θον. Οὐχ ὅ­τι κυ­ρι­εύ­ο­μεν ὑ­μῶν τῆς πί­στε­ως, ἀλ­λὰ συ­νερ­γοί ἐ­σμεν τῆς χα­ρᾶς ὑ­μῶν· τῇ γὰρ πί­στει ἑ­στή­κα­τε. Ἔ­κρι­να δὲ ἐ­μαυ­τῷ τοῦ­το, τὸ μὴ πά­λιν ἐν λύ­πῃ ἐλ­θεῖν πρὸς ὑ­μᾶς

Εἰ γὰρ ἐ­γὼ λυ­πῶ ὑ­μᾶς, καὶ τίς ἐ­στιν ὁ εὐ­φραί­νων με εἰ μὴ ὁ λυ­πού­με­νος ἐξ ἐ­μοῦ; Καὶ ἔ­γρα­ψα ὑ­μῖν τοῦ­το αὐ­τό, ἵ­να μὴ ἐλ­θὼν λύ­πην ἔ­χω ἀφ᾿ ὧν ἔ­δει με χαί­ρειν, πε­ποι­θὼς ἐ­πὶ πάν­τας ὑ­μᾶς ὅ­τι ἡ ἐ­μὴ χα­ρὰ πάν­των ὑ­μῶν ἐ­στιν. Ἐκ γὰρ πολ­λῆς θλί­ψε­ως καὶ συ­νο­χῆς καρ­δί­ας ἔ­γρα­ψα ὑ­μῖν δι­ὰ πολ­λῶν δα­κρύ­ων, οὐχ ἵ­να λυ­πη­θῆ­τε, ἀλ­λὰ τὴν ἀ­γά­πην ἵ­να γνῶ­τε ἣν ἔ­χω πε­ρισ­σο­τέ­ρως εἰς ὑ­μᾶς.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος πλ. α´. (Ψαλ­μὸς πη´).

Στίχ. Τὰ ἐ­λέ­η σου, Κύ­ρι­ε, εἰς τὸν αἰ­ῶ­να ᾄ­σο­μαι, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν ἀ­παγ­γε­λῶν τὴν ἀ­λή­θει­άν σου ἐν τῷ στό­μα­τί μου.

Ὅ­τι εἶ­πας· Εἰς τὸν αἰ­ῶ­να ἔ­λε­ος οἰ­κο­δο­μη­θή­σε­ται· ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς ἑ­τοι­μα­σθή­σε­ται ἡ ἀ­λή­θει­ά σου.

 

 ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

 ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

 

 

 

 

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς ιδ´ Ματ­θαί­ου

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (κβ´ 2-14).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος τὴν πα­ρα­βο­λὴν ταύ­την· Ὡ­μοι­ώ­θη ἡ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν ἀν­θρώ­πῳ βα­σι­λεῖ, ὅ­στις ἐ­ποί­η­σε γά­μους τῷ υἱ­ῷ αὐ­τοῦ. Καὶ ἀ­πέ­στει­λε τοὺς δού­λους αὐ­τοῦ κα­λέ­σαι τοὺς κε­κλη­μέ­νους εἰς τοὺς γά­μους, καὶ οὐκ ἤ­θε­λον ἐλ­θεῖν. Πά­λιν ἀ­πέ­στει­λεν ἄλ­λους δού­λους λέ­γων· εἴ­πα­τε τοῖς κε­κλη­μέ­νοις· ἰ­δοὺ τὸ ἄ­ρι­στόν μου ἡ­τοί­μα­σα, οἱ ταῦ­ροί μου καὶ τὰ σι­τι­στὰ τε­θυ­μέ­να, καὶ πάν­τα ἕ­τοι­μα· δεῦ­τε εἰς τοὺς γά­μους. Οἱ δὲ ἀ­με­λή­σαν­τες ἀ­πῆλ­θον, ὃς μὲν εἰς τὸν ἴ­δι­ον ἀ­γρόν, ὃς δὲ εἰς τὴν ἐμ­πο­ρί­αν αὐ­τοῦ· Οἱ δὲ λοι­ποὶ κρα­τή­σαν­τες τοὺς δού­λους αὐ­τοῦ ὕ­βρι­σαν καὶ ἀ­πέ­κτει­ναν. Ἀ­κού­σας δὲ ὁ βα­σι­λεὺς ἐ­κεῖ­νος ὠρ­γί­σθη, καὶ πέμ­ψας τὰ στρα­τεύ­μα­τα αὐ­τοῦ ἀ­πώ­λε­σε τοὺς φο­νεῖς ἐ­κεί­νους καὶ τὴν πό­λιν αὐ­τῶν ἐ­νέ­πρη­σε. Τό­τε λέ­γει τοῖς δού­λοις αὐ­τοῦ· ὁ μὲν γά­μος ἕ­τοι­μός ἐ­στιν, οἱ δὲ κε­κλη­μέ­νοι οὐκ ἦ­σαν ἄ­ξι­οι· Πο­ρεύ­ε­σθε οὖν ἐ­πὶ τὰς δι­ε­ξό­δους τῶν ὁ­δῶν, καὶ ὅ­σους ἐ­ὰν εὕ­ρη­τε κα­λέ­σα­τε εἰς τοὺς γά­μους. Καὶ ἐ­ξελ­θόν­τες οἱ δοῦ­λοι ἐ­κεῖ­νοι εἰς τὰς ὁ­δοὺς συ­νή­γα­γον πάν­τας ὅ­σους εὗ­ρον, πο­νη­ρούς τε καὶ ἀ­γα­θούς· καὶ ἐ­πλή­σθη ὁ γά­μος ἀ­να­κει­μέ­νων. Εἰ­σελ­θὼν δὲ ὁ βα­σι­λεὺς θε­ά­σα­σθαι τοὺς ἀ­να­κει­μέ­νους εἶ­δεν ἐ­κεῖ ἄν­θρω­πον οὐκ ἐν­δε­δυ­μέ­νον ἔν­δυ­μα γά­μου· Καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· ἑ­ταῖ­ρε, πῶς εἰ­σῆλ­θες ὧ­δε μὴ ἔ­χων ἔν­δυ­μα γά­μου; ὁ δὲ ἐ­φι­μώ­θη. Τό­τε εἶ­πεν ὁ βα­σι­λεὺς τοῖς δι­α­κό­νοις· δή­σαν­τες αὐ­τοῦ πό­δας καὶ χεῖ­ρας ἄ­ρα­τε αὐ­τὸν καὶ ἐκ­βά­λε­τε εἰς τὸ σκό­τος τὸ ἐ­ξώ­τε­ρον· ἐ­κεῖ ἔ­σται ὁ κλαυθ­μὸς καὶ ὁ βρυγ­μὸς τῶν ὀ­δόν­των. Πολ­λοὶ γάρ εἰ­σι κλη­τοί, ὀ­λί­γοι δὲ ἐ­κλε­κτοί.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ 

ΕΝΙΑΥΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

ΕΝΙΑΥΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

εὐλόγησον τὸν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε

πνευμα κυριου επ εμε ου ενεκεν εχρισεν με ευαγγελιζεσθαι πτωχοις απεσταλκεν με ιασασθαι τους συντετριμμενους την καρδιαν κηρυξαι αιχμαλωτοις αφεσιν και τυφλοις αναβλεψιν αποστειλαι τεθραυσμενους εν αφεσει κηρυξαι ενιαυτον κυριου δεκτον (Ησ. ξα΄, 1)

Πνεύμα Κυρίου μένει και επαναπαύεται σε μένα το Μεσσία, γιατί ο Κύριος ως άνθρωπο με έχρισε και με απέστειλε να φέρω το χαρούμενο μήνυμα της σωτηρίας στους πνευματικά φτωχούς που στερούνται του Κυρίου την χάρη, να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί κάτω από το βάρος της αμαρτίας, να κηρύξω άφεση και ελευθερία στους δούλους και αιχμαλώτους της αμαρτίας, να χαρίσω ανάβλεψη σ'εκείνους που έχουν σκοτισμένο και τυφλωμένο το νου και τη διάνοια, να απολύσω και να στείλω ελεύθερους τους κατασυντριμμένους από την αμαρτία, να κηρύξω την ένραξη μιας νέας εποχής, που είναι ευάρεστη στο Θεό και επιθυμητή και ευπρόσδεκτη στους ανθρώπους

Η πρώτη Σεπτεμβρίου είναι η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους. Η αρχή ενός κύκλου εορτών που βοηθάει να ζήσουμε πιο έντονα όσα ο Λυτρωτής Κύριος επετέλεσε και χάρισε. Μιας αλυσίδας εορτών ...Μιας σειράς ευκαιριών που μας καλούν να στρέψουμε πιο συστηματικά και έντονα το νου και την καρδιά προς το Ευαγγέλιο και τη σωστική θυσία του. Μη μείνουμε ξένοι σἀυτό του Χριστού και της Εκκλησίας του το προσκλητήριο.

ΠΗΓΗ:ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΜΟΣ Β΄ 

           +Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΒΑΓΕΝΑ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

Κάνε Κύριε Ιησού, να επανέλθει πάλιν εις εμέ η χάρις σου. Ας είναι πάντοτε μαζί μου. Ας χρωματίζει τα έργα μου και ας μένει μαζί μου μέχρι τέλους της ζωής μου. Ας γίνει να θέλω και να επιθυμώ μόνον ότι αρέσει σε εσένα. Να είναι η θέλησίς μου θέλησίς σου και σε όλα εντελώς να συμφωνούν και να μην θέλω τίποτε άλλο από αυτό που θέλεις Σύ.

Κάνε να αποθάνει μέσα μου κάθε φρόνημα κοσμικό και να υποφέρω με χαρά και ταπεινοφροσύνη τον παραμερισμό σ'αυτόν τον κόσμο.

Κάνε ακόμη - αυτό το επιθυμώ περισσότερο από κάθε τι, - να βρίσκει η καρδιά μου ανάπαυση σ'Εσένα και στο Άγιο θέλημα σου να βρίσκει την ειρήνη. 

Συ είσαι η ειρήνη η αληθινή, συ η αληθινή γαλήνη της καρδιάς, μακρυά σου υπάρχει μόνο ταραχή και ανησυχία. 

Μέσα στη δική σου την ειρήνη, που είναι το μόνο και το ύψιστο αγαθό, θέλω να κοιμηθώ και να ξεκουρασθώ. Γένοιτο.

Πηγή: Η ΜΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

          ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΩΣ