ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
"Μὴ ἀμέλει" (Α΄ Τιμ. δ΄, 14).
Το καλό ποιο είναι όλοι το ξέρουν. Τι πρέπει να κάνουν για να προοδεύσουν και να επιτύχουν στη ζωή όλοι το αντιλαμβάνονται. Εντούτοις, δεν ενεργούν όλοι καθώς οφείλουν, για να γευτούν του κόπους τους τούς καρπούς. Δείτε τους μικρούς, τους μαθητές. Άλλοι είναι επιμελείς και αποδίδουν με τη μελέτή τους, προάγονται, αριστεύουν. Άλλοι αποφεύγουν τον κόπο της μελέτης και υστερούν στη μόρφωσή τους. Δεν είναι κουτοί. Πολλοί από τους δεύτερους αυτούς είναι πανέξυπνοι και θα μπορούσαν να διαπρέψουν. Προτιμούν όμως να μη σκοτίζουν το μυαλουδάκι τους και ασχολούνται με άκαιρα και ανώφελα που δεν τους βοηθούν. Αφήνουν ότι τους είναι αναγκαίο για να προκόψουν και ενδιαφέρονται για ό,τι εύκολο ό,τι τους αρέσει και τους ικανοποιεί προσωρινά. Αποτέλεσμα, η μόρφωσή τους να γίνεται ατελής και να καταντούν κηφήνες της κοινωνίας, που με την ημιμάθειά τους, παρασύρουν στην επιπολαιότητα και άλλους.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον μαθητευόμενο τεχνίτη που έχει τη δυνατότητα να γίνει τέλειος και με την τεμπελιά και την αδιαφορία του οδηγεί στο να αποφεύγει κανένας να τον χρησιμοποιήσει προκειμένου να κάνει μια σωστή δουλειά.Το ίδιο και με τον επαγγελματία που δεν το απασχολεί πώς θα καλυτερέψει την επαγγελματική του ικανότητα και αποδοτικότητα. Και με τον επιστήμονα που δεν ενδιαφέρεται να ενημερωθεί με της επιστήμης του τις εξελίξεις και τα νεότερα δεδομένα και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις.Χάνουν την εκτίμηση των συνανθρώπων τους όλοι και την εργασία τους και κέρδη βέβαια ακόμη από την αμέλεια τους.
Μεγάλη πληγή αυτή η αμέλεια. Ατομική και κοινωνική. Φτάνει στην αποτυχία αυτός που παραμελεί το καθήκον του. Το βασικό του καθήκον πρώτα απ΄όλα να καταρτιστεί και να αποβεί χρήσιμος στον εαυτό του και στους άλλους. Στην προσωπική του αποτυχία σύρει και την οικογένειά του. Συντελεί και στου συνόλου την υποβάθμιση.
Αλλά, αν στα υλικά και κοινωνικά, τα επαγγελματικά και μορφωτικά θέματα είναι κακό μεγάλο η αμέλεια, προκειμένου για την ψυχή μας, καταντάει εγκληματική. Αυτός που παραμελεί την ψυχική του καλλιέργεια, την πνευματική του μόρφωση, του χαρακτήρα του την κατάρτιση, χάνει τον ανθρωπισμό του...Με την σκληρότητα ή τη νευρικότητα του και το θυμό του, με την ηθική του ατέλεια, την αδικία ή την φιλοδοξία, την πλεονεξία ή φιλαργυρία του να γίνεται αντιπαθής, αντικοινωνικός. Απαραίτητο λοιπόν να επιμελείται κανένας την κατάρτισή του την επαγγελματική και τη μόρφωσή του εν γένει, ιδιαίτερα δε την ψυχική του καλλιέργεια. Τότε γίνεται ολοκληρωμένος άνθρωπος.
.........Όσο πονηρός και αν είναι ο αμελής δεν κατορθώνει να αποφύγει τις οδυνηρές συνέπειες της αμέλειας του. Ο υπάλληλος όταν παραμελεί την εργασία του, θα έρθει η ώρα που ο προϊστάμενος του θα το διαπιστώσει. Οι γονείς, αν παραμελήσουν την αγωγή των παιδιών τους, θα δρέψουν σαν συνέπεια την αποτυχία τους, αλλά και τον άσχημο αντίκτυπο που θα έχει ο κακός χαρακτήρας ή η καταστροφή των παιδιών τους σε αυτούς τους ίδιους.....Γιατί να παραπονείται ο πατέρας, αν είναι ανίκανος για εργασία ο γιος του, όταν αυτός παραμέλησε να τον μάθει να αγαπά τον κόπο; Γιατί να παραπονείται η μητέρα, επειδή έχει αποτυχία στο γάμο ή περιπέτειες στη ζωή της η κόρη, που εκθέτουν την οικογένεια, όταν η ίδια δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την ψυχική της καλλιέργεια, τη συναισθηματική της αγωγή, το σωστό προσανατολισμό της στη ζωή; Όταν οι μεγάλοι παραμελούν το καθήκον τους απέναντι στους νέους, κανένα παράπονο δεν πρέπει να έχουν, αν οι νέοι δεν τους ικανοποιούν τις προσδοκίες. Όταν κανένας παραμελεί τα καθήκοντα του απέναντι του εαυτού του, δεν πρέπει να παραπονείται αν θα δει τα όνειρα του χαμένα. Για να φτάσει κανένας σε ένα σκοπό, πρέπει να εργαστεί σκληρά, χρησιμοποιώντας το σωστό δρόμο για να τον πετύχει. Κι όταν κανένας έχει τις δυνατότητες να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα τιμητικό είναι αδικία, είναι κρίμα από την αμέλεια του να το χάσει. Αν είναι προικισμένος με τα προσόντα για να εξελιχτεί σε ένα καλό επιστήμονα, μελετητή ή τεχνικό, σε ένα επιτυχημένο επαγγελματία, αγρότη ή εργάτη και δεν το επιδιώκει, κάνει έγκλημα. αδικεί τον εαυτό του. Στερεί την κοινωνία από ένα καλό στέλεχος.
Όλοι μας έχουμε τις δυνατότητες, αδελφοί μου,κάτι να κάνουμε στη ζωή μας. Μα προπαντός όλοι έχουμε τις προυποθέσεις για να κερδίσουμε την σωτηρία μας. Να επιτύχουμε την ένωσή μας με το Θεό. Να απολάυσουμε τη γνήσια και μόνιμη χαρά που δεν έχει όρια και τέλος.
Η Αγία Γραφή περιέχει μια φράση που σαν την προσέξουμε είναι πολύ σημαντική. ἐπικατάρατος ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς. Έργο του Κυρίου είναι η κατάρτιση του χαρακτήρα μας. Έργο του Κυρίου είναι η γραμματική, επιστημονική ή επαγγελματική μας μόρφωση. Η επιτέλεση της εργασίας χωρίς ψευτιές και απροσεξίες....
Άκουσε τη φωνή του Θεού : "μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος"...Πόσα και πόσα χαρίσματα δεν σκορπάει ο Θεός: Το νοιώθεις πως σου έχει δώσει κάποιο χάρισμα; Πώς το χρησιμοποιείς; Τί το κάνεις;
ΠΗΓΗ: ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΜΟΣ Β
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ κ΄ ΠΑΞΩΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
9/3/1969
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου