Κυ­ρι­α­κὴ τῆς Ἀ­πό­κρε­ω

Κυ­ρι­α­κὴ τῆς Ἀ­πό­κρε­ω

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τὸ αὐ­τό. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὡς τῆς ἡ­μῶν ἀ­να­στά­σε­ως θη­σαύ­ρι­σμα, τοὺς ἐ­πὶ σοὶ πε­ποι­θό­τας Πα­νύ­μνη­τε, ἐκ λάκ­κου καὶ βυ­θοῦ πται­σμά­των ἀ­νά­γα­γε· σὺ γὰρ τοὺς ὑ­πευ­θύ­νους τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἔ­σω­σας τε­κοῦ­σα τὴν σω­τη­ρί­αν, ἡ πρὸ τό­κου παρ­θέ­νος, καὶ ἐν τό­κῳ παρ­θέ­νος, καὶ με­τὰ τό­κον πά­λιν οὖ­σα παρ­θέ­νος.

 

Κα­θί­σμα­τα τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου.

Ἦ­χος α´. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Τὸ Βῆ­μά σου φρι­κτόν, καὶ ἡ κρί­σις δι­καί­α, τὰ ἔρ­γα μου δει­νά· ἀλλ᾿ αὐ­τός, Ἐ­λε­ῆ­μον, προ­φθά­σας με δι­ά­σω­σον, καὶ κο­λά­σε­ως λύ­τρω­σαι· ῥῦ­σαι Δέ­σπο­τα, τῆς τῶν ἐ­ρί­φων με­ρί­δος, καὶ ἀ­ξί­ω­σον, ἐκ δε­ξι­ῶν σου με στῆ­ναι, Κρι­τὰ δι­και­ό­τα­τε.

Θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον. (Πα­ρα­λεί­πε­ται).

Τὸν πάν­των ποι­η­τήν, καὶ Θε­όν σου καὶ κτί­στην, πα­νά­μω­με Ἁ­γνή, δι­ὰ Πνεύ­μα­τος θεί­ου, ἐν μή­τρᾳ σου ἐ­χώ­ρη­σας, καὶ φθο­ρᾶς δί­χα τέ­το­κας· ὃν δο­ξά­ζον­τες, σὲ ἀ­νυ­μνοῦ­μεν Παρ­θέ­νε, ὡς πα­λά­τι­ον, τοῦ Βα­σι­λέ­ως τῆς δό­ξης, καὶ κό­σμου ἀν­τί­λυ­τρον.

Ἕ­τε­ρον Κά­θι­σμα. Ἦ­χος πλ. β´.

Ἐν­νο­ῶ τὴν ἡ­μέ­ραν τὴν φο­βε­ράν, καὶ θρη­νῶ μου τὰς πρά­ξεις τὰς πο­νη­ράς· πῶς ἀ­πο­λο­γή­σο­μαι τῷ ἀ­θα­νά­τῳ Βα­σι­λεῖ; ποί­ᾳ δὲ παῤ­ῥη­σί­ᾳ ἀ­τε­νί­σω τῷ Κρι­τῇ, ὁ ἄ­σω­τος ἐ­γώ; Εὔ­σπλαγ­χνε Πά­τερ, Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον ἐ­λέ­η­σόν με.

Δό­ξα. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Εἰς τὴν κοι­λά­δα τοῦ κλαυθ­μῶ­νος, εἰς τὸν τό­πον ὃν δι­έ­θου, ὅ­ταν κα­θί­σῃς Ἐ­λε­ῆ­μον ποι­ῆ­σαι δι­καί­αν κρί­σιν, μὴ δη­μο­σι­εύ­σῃς μου τὰ κε­κρυμ­μέ­να, μη­δὲ κα­ται­σχύ­νῃς με ἐ­νώ­πι­ον τῶν Ἀγ­γέ­λων· ἀλ­λὰ φεῖ­σαί μου ὁ Θε­ός, καὶ ἐ­λέ­η­σόν με.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον.

Ἐλ­πὶς τοῦ κό­σμου ἀ­γα­θή, Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε, τὴν σὴν καὶ μό­νην φο­βε­ρὰν προ­στα­σί­αν αἰ­τοῦ­μαι· σπλαγ­χνί­σθη­τι εἰς εὐ­πε­ρί­στα­τον λα­όν· δυ­σώ­πη­σον τὸν ἐ­λε­ή­μο­να Θε­όν, ῥυ­σθῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν, ἐκ πά­σης ἀ­πει­λῆς, μό­νη εὐ­λο­γη­μέ­νη.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ