ΤΑ "ΕΙΣΟΔΙΑ" ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΤΑ "ΕΙΣΟΔΙΑ" ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

"ἑνὸς δέ ἐστι χρεία" (Λουκ. ι΄, 42)

Απόσπασμα από την ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτη Κέρκυρας και Παξών                Πολυκάρπου Βαγενά, 21 Νοεμβρίου 1971

       Πολλά αγαθά. Όλα μπορεί να τα έχει κανένας. Όταν το απαραίτητο οξυγόνο τού λείψει, τί να τα κάνει τα άλλα; Αχρειάστα του είναι όλα και ανώφελα.Όσο πολύτιμα κι αν είναι, καμία αξία δεν έχουν γι΄αυτόν. Αναμφισβήτη η αλήθεια αυτή. Εντούτοις τη λησμονούμε. Μας προσγειώνει όμως η σκληρή πραγματικότητα...Χωρίς οξυγόνο ζωή δεν υπάρχει.

       Αυτό που είναι αυταπόδεικτο για την υλική, τη σωματική ζωή έχει την αναλογία του γενικότερα στον άνθρωπο και την υπόστασή του. Υπάρχει ένα αλλιώτικο πνευματικό οξυγόνο, που χωρίς αυτό καταντάει ο άνθρωπος στου ζώου του αλόγου το επίπεδο. Είναι η επικοινωνία με τον Θεό. Αν δεν αναπνεύσει με την πνευματική του υπόσταση την παρουσία του Θεού, παύει να ζει και να νοιώθει σαν άνθρωπος....

     "Φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν". Ότι φάμε και ότι υλικό και σαρκικό απολαύσουμε. Σαν πεθάνουμε, όλα θα τελειώσουν. Θα σβήσουν. Τίποτα δεν υπάρχει. Με τον τρόπο αυτό καταντάνε να γίνονται σάρκες μόνο αυτοί οι άνθρωποι. Και να υπόκεινται στο νόμο της ύλης και της φθοράς. Καθώς τα υλικά πράγματα, τα άψυχα, σαπίζουν. Χάνουν το ενδιαφέρον για κάτι το ικανοποιητικό. Ρίχνονται στις απολαύσεις τις υλικές. Περιορίζουν τη ζωή σε στενά όρια. Δεν τους απασχολούν τα ιδανικά, η αρετή. 

    Κοντά σε αυτούς (οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ψυχή) υπάρχουν και οι άλλοι που δεν θέλουν να αγνοούν την αξία της αρετής. Μα θέλουν να τη βλέπουν σαν αναγκαίο κακό. Ψυχρά και με μια ξηρή νομοτέλεια. Τη θεωρούν απαραίτητη όσο τους ωφελεί. Έστω και σαν στοιχείο καλής οργανώσεως της κοινωνίας. Σαν κάτι που θα συγκρατήσει τους άλλους, για να μην αποβούν λύκοι ασυλλόγιστοι και καταστροφικοί. Κάτι σαν χαλινάρι. Για τους άλλους προπαντός. Γιατί οι ίδιοι σαν τους βλάπτει, σαν τους εμποδίζει στην ανάπτυξη των συμφερόντων τους, την καταπατούν. Χωρίς Θεό, χωρίς καρδιά και σπλαχνικότητα, χωρίς αρετής επιδίωξη και ιδανικά γίνεται απάνθρωπη η ζωή.  

    Όσο κι αν έχει προσανατολιστεί και προσαρμοστεί όμως ο άνθρωπος σε μια τέτοια νοοτροπία, δε μένει ήσυχος. Τον κατατρώγει μέσα του ένα κενό. Ένα βασανιστικό κενό, γιατί η ψυχή, κι αν δεν την πιστεύουν, υπάρχει. Ζει και απαιτεί. Σαν περιγρονείται και μένει ανικανοποίητη διαμαρτύρεται. Καθώς το σώμα που μένει νηστικό, τυραννιέται από το βασανιστικό αίσθημα της πείνας, έτσι και η ψυχή που δεν τρέφεται και δεν αναπνέει. Μένει καχεκτική και βασανίζει με τις ανάγκες της τον άνθρωπο. Μια εκδήλωσή της είναι η συνείδηση, Η συνείδηση που διαμαρτύρεται, που ελέγχει....

    Ευτυχώς όμως και στον πιο πωρωμένο, στον πιο σαρκικό άνθρωπο, στον πιο εγκληματικό τύπο η πολύτιμη αυτή φωνή, η πολύτιμη αυτή μαρτυρία της παρουσίας του Θεού μέσα στην ύπαρξη μας δε νεκρώνεται. Μπορεί να εξασθενίζει. Κι όσο δεν την προσέχουμε, τόσο πιο αμυδρή και ανίσχυρη γίνεται. Αλλά δεν πεθαίνει...Είναι αναγκαίο για αυτό να προλαμβάνει κανένας. Να φροντίζει να συμμορφώνεται με της συνειδήσεως του τη φωνή....Αρκεί να θεωρήσουμε, καθώς και είναι, πρώτα απ'όλα το Θεό, την ψυχή μας.

    Την ώρα που αργά ή γρήγορα, ομαλά και ειρηνικά ή βίαια, θα φεύγουμε απο τον κόσμο αυτό το φθαρτό, ένα μόνο θα μας χρειάζεται, ένα θα μας απασχολεί. Ο Θεός και η ψυχή μας. "ἑνὸς δέ ἐστι χρεία"....

    Ας μην περιμένουμε καθόλου, αδελφοί μου, να φτάσουμε στην δύσκολη ώρα, στην επικίνδυνη στιγμή, για να αντιληφτούμε ποιο είναι εκείνο στο οποίο αξίζει να δώσουμε την προσοχή και την φροντίδα μας όλη. Ίσως τότε να είναι αργά. Είναι ανάγκη από πριν να έχει κανένας στηριγμένη στο Χριστό την ελπίδα του. Να καταλάβουμε από τώρα τι μας χρειάζεται. Που βρίσκεται η σωτηρία. 

     "τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;" Ας το καταλάβουμε, αδερφοί μου, και ας φανούμε συνεπείς. Αν αγαπάμε τον ευατό μας. Αν θέλουμε το παραγματικό μας συμφέρον. "ἑνὸς δέ ἐστι χρεία". Ας το προσέξουμε.

          

ΠΗΓΗ: ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ (2) Μακαριστού Μητροπολίτου Κέρκυρας κ΄ Παξών Πολυκάρπου Βαγενά