ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

"περισσοτέρως προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν, μή ποτε παραρυῶμεν"

(Εβρ. β΄,1).

         O κίνδυνος είναι μεγάλος. Όταν παρεκκλίνει κανένας από την ορθή του πορεία, θα βγει σε λανθασμένο τέρμα. Γι'αυτό η διόρθωση πορείας είναι το κυριώτερο μέλημα εκείνου που έχει την ευθύνη της κινήσεως ενός οποιουδήποτε αντικειμένου....Μια ελάχιστη απόκλιση φτάνει να έχει άνοιγμα τεράστιο στο τέλος της πορείας και να οδηγεί τελείως έξω από το στόχο.

Έτσι συμβαίνει και με το ρυάκι. Στην αρχή ξεφεύγει το νερό του σκάβοντας λίγο με τη δύναμη του την όχθη. Έπειτα, λίγο-λίγο, δημιουργεί μια καινούρια κοίτη. Έαν παραρύακο, που σιγά-σιγά, μεγαλώνει και φτάνει να γίνει μεγαλύτερο από το αρχικό, αλλά σε καινούρια πορεία, αδυνατίζοντας το πρώτο ή και αχρηστεύοντάς το.

           Αυτόν τον κίνδυνο είχε προσέξει και ο Απόστολος Παύλος όταν έλεγε "περισσοτέρως προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν, μή ποτε παραρυῶμεν" (Εβρ. β΄,1). Πρέπει να προσέχουμε περισσότερο στο δρόμο του Θεού που διδαχτήκαμε. Γιατί αλλιώς θα χάσουμε το δρόμο μας. Σιγά-Σιγά θα παρεκλίνουμε από την ηθική μας πορεία, έτσι λίγο-λίγο και ανεπαίσθητα σαν το ρυάκι που ξεφεύγει από τη ροή του την καθορισμένη. Τόσο περισσότερο είναι μάλιστα τούτο επικίνδυνο, όσο πιο μικρή και ασήμαντη από το σωστό φαίνεται η απόκλιση. Συνηθίζουμε να το λέμε συχνά και για πολλά πράγματα: Δεν πειράζει αν πεις και κάτι που δεν είναι απόλυτα σωστό. Δεν έχει σημασία αν κοιτάξεις και κάπου που ελκυστική παραμονεύει η αμαρτία. Δεν βλάπτει αν πας και μια φορά κάπου που δεν υπάρχει ηθική καθαρότητα. Δεν βαριέσαι, δεν πειράζει που θα κάνεις και μια παρατυπία πότε -πότε. Ε, αυτό είναι μικρό παράπτωμα. Δεν είναι καν αμαρτία. Τί αξία έχει ; Δεν πειράζει. Με τέτοιες δικαιολογίες καλύπτουμε την πρώτη απόκλιση. Έτσι απροσεκτούμε στην αρχή. Ίσως να μην αντιλαμβανόμαστε καν πως τούτη ή εκείνη η εκδήλωση είναι αντίθετη στου Θεού το θέλημα, στην ηθική. Δυσδιάκριτη η διαρροή της απροσεξίας. Γι'αυτό και δεν παίρνουμε εγκαίρως μέτρα προφυλακτικά. 

            ....Το δικαιολογούμε: "Μα δεν έκανα και κανένα έγκλημα. Δεν έφτασα στην ανηθικότητα εκείνου ή του άλλου. Πάει άλλωστε, Δεν θα γίνεται κάθε μέρα αυτή η παράβαση. Έχω τις αρχές μου. Αλλά δεν πρέπει να είναι κανείς και μονοκόμματος. Μέσα στον κόσμο που ζούμε, πώς θα τον αντιμετωπίσουμε; Χρειάζεται να κάνει κανένας και μερικούς ελιγμούς και στραβά μάτια. Δεν μπορεί να είναι κανένας άκαμπτος ". Κι έτσι αρχίζει η κάμψη. Η νόθευση των αρχών. Λησμονούμε πως μεγάλες ή μικρές παραβάσεις του νόμου του ηθικού δεν υπάρχουν στην ουσία. Υπάρχει βασικά μόνο η περιφρόνηση και αθέτηση των εντολών του Θεού. Μια τέτοια μικρή παρακοή ήταν η αιτία να χάσει ο άνθρωπος τον Παράδεισο.

               ....Ας ζητήσουμε ο λόγος του Θεού και η  χάρη Του να επιτελούν το έργο τους στον εσωτερικό μας κόσμο...Με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε τις αποκλίσεις...  

ΠΗΓΗ: ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΜΟΣ Β 

             ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ κ΄ ΠΑΞΩΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΒΑΓΕΝΑ 

             14/3/1971