ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

...Άλλωστε όλα της, τουλάχιστον από μακρυά, δείχνανε σαγηνευτικά. Μέσα της όμως έτρεφε ανθρώπους αιρετικούς, που μισούσαν τον Γρηγόριο και την Ορθοδοξία του. Κι αυτός πήγαινε κει ν'ἀναστήσει την Ορθοδοξία, που ήτανε διωγμένη, εξορισμένη. Μια Πόλη με 250 έως 300 χιλιάδες κατοίκους, είχε ελάχιστους Ορθοδόξους. Οι αιρετικοί, με τις πλάτες των αυτοκρατόρων, κυριαρχήσανε και καταδίωξαν τους ορθοδόξους. Τους πήρανε όλους τους ναούς και τους είχανε προγραμμένους. Υπήρχανε ακόμα στην Πόλη και εθνικοί, ειδωλολάτρες. Λίγοι ομως κι αυτοί. Ίσως δύο στους δέκα κατοίκους....

...Ο βαρκάρης που έβλεπε απέναντι και απορούσε, έβγαλε το Γρηγόριο από την περίεργη νάρκη:

- Ποιόν περιμένει, Αββά, όλος τούτος ο κόσμος;

Και πράγματι στην αποβάθρα περίμεναν πολλοί άνθρωποι. Ένα πλήθος που δεν κουνιότανε, δε θορυβούσε. Ο Γρηγόριος λες και τώρα μόλις άνοιξε τα μάτια. Κοίταξε και δεν πίστευε. Δεν το ήξερε, φυσικά, μα οι άνθρωποι αυτοί μαζευτήκανε για τον ίδιο. Ο αρειανός επίσκοπος Δημόφιλος και άλλοι κληρικοί ειδοποιήσανε τους έμπιστους οπαδούς, να 'ρθούνε όλοι στο μουράγιο να αποδοκιμάσουνε το Γρηγόριο.......

Ο βαρκάρης έκοψε, έκανε κόντρα με τα κουπιά και πέταξε το σκοινί έξω να δέσει. Ο Γρηγόριος ακόμα σαστισμένος. Έκανε να σαλέψει, δίστασε. Όμως αργά -αργά σηκώθηκε όρθιος. Τώρα, τους έβλεπε καλά και τον παρατηρούσανε καλύτερα. Ένα ελαφρύ βουητό στην αποβάθρα. Οι άνθρωποι που περιμένανε τον βλέπανε. Μα τί να δουν; Ένα μεσόκοπο που έμοιαζε γέρος. Αδύνατος πολύ από την άσκηση. Ωχρό το πρόσωπο, αρκετά φαλακρός. Λευκά τα λίγα μαλιά και τα γένια του. Καμπούριαζε κάπως. Και εκείνα τα ρούχα του... Πιο φτωχικά κι από φτωχού.....Όσο τον προσέχανε οι αρειανοί, τόσο ενθουσιάζονταν. Ευτυχώς και είχανε απατηθεί από τις φήμες. 

-Αυτός είναι ο Γρηγόριος που μας τον κάνανε Θεό; Το παπαδάκι τούτου είναι ο τρανός θεολόγος; Ο Καππαδόκης άρχοντας; Αυτόν έστειλαν οι ορθόδοξοι να μας πολεμήσει; 

Και ανάψανε αμέσως τα αίματα. Οι κληρικοί συδαύλιζαν. Οι απλοί οπαδοί φωνάζανε. Σηκώνανε τα χέρια. Μουτζώνανε και απειλούσανε το Γρηγόριο, που τα  'χε χαμένα. Δεν έβγαζε μιλιά. Οι Αρειανοί της αποβάθρας όλο και αγρίευαν. Όλο και τον αποδοκίμαζαν. Μερικοί τον πλησιάσανε και τον έφτυναν....

...Του δείχναν ότι πρέπει να γυρίσει πίσω να φύγει...Πολλοί έξαλλοι από θυμό, σκύψανε στη γη κι όποια πέτρα βρίσκανε την πέταγαν στον δύστυχο τον Γρηγόριο. Τον χτυπήσανε πολλές, αλλά ευτυχώς αστοχήσανε οι μεγάλες. Έτσι έστω και χτυπημένος, μπόρεσε να προχωρήσει σκυφτός και τρομαγμένος....

Έτσι ξεκίνησε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τα βήματα του στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό την Ανάσταση της Ορθοδοξίας. 

 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΑΕΤΟΣ" του κ. Στυλιανού Γ. Παπαδοπούλου, εκδόσεις Αποστολική Διακονία