Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων
"Επί την λυχνίαν" - Ματθ. ε' 15
Ομιλία 5-1-1969
Το εκτυφλωτικό φώς του Ήλιου της Δικαιοσύνης που καταυγάζει το νού μας τις εορτές του Δωδεκαημέρου καλύπτει τη λάμψη των αστέρων που οι προσωπικότητες τους ως δορυφόροι τις κοσμούν. Ο Ιωσήφ, ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ο φωστήρας της Καππαδοκίας Μέγας Βασίλειος, ο προφήτης και Πρόδρομος Ιωάννης μένουν κάτω από τη σκιά σχεδόν του Κυρίου, που κρατάει το κέντρο. Είναι το κύριο πρόσωπο των εορτών της Θείας Επιφανείας. Τα άλλα πρόσωπα συμμετέχουν στα γεγονότα που εορτάζονται και τιμώνται, για να μας παρουσιάσουν ανάμεσα στη θεϊκή λαμπρότητα και η δική μας αδυναμία πρότυπα ανθρώπινα πιο προσιτά, για να τα ακολουθήσουμε. Να μην πάθουμε ίλιγγο και σκοτοδίνη ατενίζοντας του Χριστού την τελειότητα και πέφτοντας έπειτα απότομα στη χωματένια ατέλεια μας.
Διαφορετικοί άνθρωποι ο καθένας τους, κάτω από διάφορες συνθήκες ζωής, ένα κοινό είχαν: Την αγάπη προς το Χριστό. Την φροντίδα να ενσαρκώνουν στην ύπαρξη τους το Νόμο του Θεού. Αν δεν είναι ήλιοι, είναι λύχνοι και φώτα που λάμπουν στο σκοτάδι της απιστίας και ειδωλολατρείας για να οδηγήσουν και άλλους κοντά τους. Με την παρουσία τους ροδίζει η ανατολή του καινούριου κόσμου της αρετής και της αγιότητας που ο Χριστός επαγγέλεται για την ανθρωπότητας. Πείθουν με τη ζωή τους πως δεν είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί το ιδανικό ενός κόσμου που θα τον κυβερνάει το θέλημα του Θεού' Πως δεν είναι ουτοπία η μετουσίωση του Ευαγγελίου στην καθημερινή ζωντανή πραγματικότητα.
Η εμπιστοσύνη στου Θεού τα εντάλματα που χαρακτηρίζει τον Ιωσήφ, η απλότητα συνδυασμένη με δυναμικότητα και ανεξικακία του Στεφάνου, η επιστημονική κατάρτιση, η εκτενής έμπρακτη αγάπη και ακλόνητη πίστη του Μ. Βασιλείου, η ακεραιότητα και ηθική ακαμψία του Βαπτιστή Ιωάννη δείχνει καθαρά πόσο ο Χριστός σε κάθε χαρακτήρα και κάθε ικανότητας άνθρωπο πρσφέρει τη δυνατότητα της τελειοποιήσεως. Οποιαδήποτε κι αν είναι η καταγωγή, η ιδιοσυγκρασία, τα προτερήματα, τα ελαττώματα μέσα στου Χριστού την αγάπη και τη στοργή μπορούν να γίνουν πηγές ακτινοβολίας.
Έτσι τους θέλει τους εκλεκτούς του ο Ιησούς. Πνεύματα ηρωϊκά και γενναία. Προσωπικόητητες ηγεμονικές....
Εμείς άραγε τι Χριστιανοι είμαστε; Μας διακρίνουν τα χαρακτηριστικά του πιστού; Μας χαρακτηρίζει ακεραιότητα και σταθερότητα στη ζωή της αρετής; Δείχνουμε γεναιότητα μπροστά στα ηθικά διλήμματα που μας τίθενται; Προχωρούμε αδίστακτα στην επιτέλεση του καθήκοντος; Προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τα θαυμαστά πρότυπα που προβάλλονται μπροστά στα μάτια μας;
Πόσο συνηθισμένο είναι να ψάχνουμε για δικαιολογίες, για να καλύψουμε την ψυχική μας γύμνια! Μας κουράζει η ενάρετη ζωή. Μας ενοχλεί της αγιότητας η ιδέα. Θεωρούμε αδυναμία το ψυχικό μεγαλείο. Μας λείπει η φλόγα και η ορμή για κάτι ανώτερο. Έχει ξεθωριάσει μέσα μας ο πόθος για το ιδανικό. Δεν έχουμε καν την ειλικρίνεια και το σθένος να αναγνωρίσουμε πως ξεφύγαμε από το σωστό δρόμο και κυνηγάμε καινούρια σχήματα και ιδέες μοντέρνες, για να δικαιολογήσουμε την απροθυμία μας να εφαρμόσουμε το χριστιανισμό καθαρό και ανόθευτο, καθώς το Ευαγγέλιο μας τον διδάσκει και η Εκκλησία μας τον διατήρησε... Πολλοί λένε πως ο Χριστιανισμός είναι κάτι που ξεπεράστηκε στην εποχή μας. Αυτοί ζητάνε ένα νεοχριστιανισμό. Καταντήσαμε χριστιανοί χωρίς Χριστό ή χριστιανοί χλιαροί...Του χριστιανού τη ζωή τη διαποτίζει ολόκληρη το Ευαγγέλιο, η Πίστη.
Αν οι Άγιοι που τιμάμε είναι λύχνοι που καίνε, Πρόδρομοι του Χριστού ή καθρέπτες που αντανακλούν το φως Του, είναι γιατί σταθερά και οριστικά άφησαν να τους διαποτίσει της αγάπης και της πίστεως Του η φλόγα. Μόνο όταν διαθερμανθεί ένα αντικείμενο και φλογιστεί και καεί, μεταδίδει θερμότητα και φώς. Το ίδιο και οι άνθρωποι. Μόνον όταν του Χριστού η φλόγα ανάψει μέσα τους λαο εισδύσει σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, όταν χαρακτηρίσει και χρωματίσει όλες τους τις εκδηλώσεις, ατομικές και κοινωνικές, του ευαγγελίου το πνεύμα, και μόνοο τότε είναι δυνατό να λάμψουν καθώς το θέλει Εκείνος. Να φωτίσουν, να θερμάνουν κι άλλους. Τότε η καθε κίνηση, το κάθε μίλημα μας θα γίνεται Πρόδρομος του Χριστού. Δρόμος και δείχτης, για να οδηγήσει στο Χριστό και τις άλλες ψυχές. Θα δοκιμάσει καθένας μας τη χαρά, όχι μόνο να μην εμποδίζει με τη συμπεριφορά του, αλλά και να βοηθάει τους άλλους να βρουν τον Κύριο.
ΠΗΓΗ: ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ
ΤΟΜΟΣ 2ος
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΞΩΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου