ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ....ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ

ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ....ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ

     Πολλοί λένε ότι δεν υπάρχει αιώνια ζωή. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Την αιώνιο ζωή τη βλέπομε και ζούμε κάθε μέρα. Το ότι υπάρχει άλλη ζωή είμαι πιο σίγουρος να το βεβαιώσω απ'το ότι ο ήλιος θ΄ανατείλει αύριο το πρωϊ. Έτσι είναι. Αφού τη βλέπομε, τη ζούμε και μας τη βεβαιώνουν όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες, όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: "...ίνα ειδήτε ότι ζωήν αιώνιον έχετε". 
     Εγώ, με την χάρη του Θεού, "βλέπω" ανθρώπους κεκοιμημένους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο φώς. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή!
     Ακούστε με. Σήμερα είμαι πολύ συγκινημένος. Με πόνο βαθύ ήλθαν στο μοναστήρι οι γονείς του Τάσου ζητώντας παρηγοριά. Προ ημερών χάσανε το δεκάχρονο παιδί τους. Όπως έπαιζε στη θάλασσα, γλίστρησε κι έπεσε. Ό,τι μέ εφώτισε ο Θεός τους είπα:
     "Του Θεού τα κρίματα είναι άβυσσος. Δεν ξέρομε τίποτα. Εμείς ξέρομαι μόνον αυτό πού βλέπομε. Ο Τάσος έτσι εκλήθηκε στους ουρανούς. Αυτόν τον τρόπο ηύρε ο Κύριος΄ έτσι αγγελούδι, λεβέντη καθ'όλα, τον πήρε. Εφόσον ο Θεός ηυδόκησε έτσι, εμείς δεν μπορούμε παρά να πούμε : "Γενηθήτω το θέλημα Σου"..."ως το Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο". Να είστε βέβαιοι ότι ο Χριστός θα τον αναστήσει τον Τάσο εν τη εσχάτη ημέρα.  Κι όμως, αν ζούσε εδώ στη γη, θα υπέφερε σαν κι εμάς και θα έκανε και αμαρτίες. Ενώ τώρα πήγε αγγελούδι, για να συμπληρώσει το τάγμα των αγγέλων που εξέπεσε. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Ξεχάστε τα όλα! Μόνο να μνημονεύετε τον Τάσο και όσο θα τον ενθυμείσθε, τόσο πιο πολύ η ψυχή σας θα αναλύετε σε προσευχές προς τον ουρανό. Κι έτσι σιγά σιγά θα αγαθύνεται η ψυχή σας. Ενώ διαφορετικά πολλά κακά θα έλθουνε, ψυχικά και σωματικά. Κουραστήκατε, πονέσατε, αλλά ο Θεός θα ευλογήσει τις ψυχές σας και θα έχετε την ικανοποίηση ότι είναι κοντά στον Χριστό. Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας δώσει τη δύναμη να γίνομαι πιο καλοί....
     Η αγάπη στον Χριστό μεταποιεί όλες τις θλίψεις και τη θλίψη της εκδημίας αγαπημένων προσώπων, που είναι η πιο δυνατή. Όταν αγαπάμε τον Χριστό, σκεπτόμαστε το αγαπημένο πρόσωπο που κοιμήθηκε, πώς βρίσκεται κοντά Του, και ειρηνεύομαι και χαιρόμαστε....   
      Δεν πρέπει να μας τρομάζει ο θάνατος. Δεν είναι τίποτα φοβερό΄ είναι η πόρτα που μας περνάει στην αιωνιότητα. Βέβαια χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι, να ζούμε απ΄αυτή τη ζωή με τέτοιον τρόπο κοντά στον Χριστό, ώστε να βρεθούμε κατ΄ευθείαν δίπλα του, όταν φθάσομε στη μέλλουσα ζωή....  
    Με πήρε κάποια μέρα κάποιος απ' το Πατριαρχείο και λέγαμε για την προσευχή. Τον ερώτησα λοιπόν, το εξής: Γιατί όταν κάνομε τον αγιασμό, υπάρχει στην ακολουθία και ένα τροπάριο νεκρώσιμο; Ενώ ο αγιασμός γίνεται για ν΄αγιάσουμε το σπίτι, τα υπάρχοντά μας και τους ζωντανούς ανθρώπους, το τροπάριο λέει: "Φεῖσαι, Σῶτερ, τῶν ψυχῶν τῶν τεθνεώντων, ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς ἀδελφῶν ἡμῶν, καὶ ἄνες, ἄφες αὐτοῖς τὰ ἐγκλήματα".   Εσείς μπορείτε να μου πείτε γιατί το έχει αυτό το νεκρώσιμο στην ακολουθία του αγιασμού;
    H απάντησή του ήταν :
    Για να είναι τέλεια η προσευχή μας περιλαμβάνοντας και τους τεθνεώτας.....

Ο Χριστός μας έχει δώσει την αθανασία. Το λέει καθαρά "θάνατον ου μη θεωρήσει εις τον αιώνα". Ζήστε τον Χριστό και θα ΄στε ευτυχισμένοι εν Χριστώ. Πρέπει να ζήσουμε εν Χριστώ. Να μπούμε μέσα στην Εκκλησία. Για να μπούμε μέσα στην Εκκλησία, πρέπει να αποθάνομε κατά τον παλαιό άνθρωπο. Και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτα, ούτε θάνατος, ούτε τίποτα, παρά ζωή αιώνιος.